1. partur Okkara siglingarsøga kann vísa á nógvar syrgiligar søgur um skip, sum eru farin við allari manningini. Nógvar av hesum vanlukkum eru eisini umrøddar í hesi røð. Tað eru eisini hendingar, har [...] lív. Men tað kundu eins væl allir 26 mans farið. Tá hevði hetta verið størsta einstaka vanlukka í okkara nýggjari søgu. Tað er nokk so nógv skrivað um hesa hending, men tað er altíð okkurt sum kann leggjast [...] toga á. Men nú síggi eg, at íslending­arnir koma á hestbaki, tað var ferð í teimum. Teir komu til okk­ara og peikaðu okkum á portrið. Tá setti skiparin seg. Eg fekk hann aftur á føtur, og vunnu vit upp hús

Hann bakaði eisini rugbreyð og siktibreyð. Hvønn sunnudag bakaði hann eisini eitt sindur av køku til okkara. Eitt rættuligt ódnarveður At byrja við høvdu vit gott veður hvønn dag. Men táið vit sigldu tvørtur [...] tibetur er manningin altíð bjargað. Vit komu væl gjøgnim skergarðin og kastaðu akker. Síðan vóru okkara tveir bátar settir út. Í Føroyingahavnini høvdu vit havt tveir aðrar bátar stand­andi yvir veturin [...] málast og riggast til fiskarí. Tveir dagar seinni vóru teir klárir, og vit kundi fara til útróðrar við okkara fýra bátum. Eg var ein túr nakað inni í landi­num. Eg helt ikki Grønland vera vakurt. Her var nærum

tey trúgvandi. Hesin ger ikki fólk veruleikafjar og óvirkin, sum onkur vil halda. Nei, er hjarta okkara trygt í himlinum, so ganga vit við føstum fetum á jørðini ørindini fyri Jesus. Elsabet er gift við [...] takinum, sum eisini gav okkum nakað av luft. Vit høvdu einki at liggja á. Fingu vit madrassur frá okkara næst­ring­um, vórðu tær tiknar frá okkum. Hetta var alt ein marra, sum ikki greiðast kann frá. Tað [...] fyrr trú, at menni­skju kundu vera so ónd móti øðrum menniskjum. Tað var, sum at teir frøddu seg um okkara líðingar. Men tað var ikki liðugt við hesum. Aftur komu hermenninir eftir mær til forhoyr í Dergen

saltfiski. Í nógv ár var saltfiskur størsta framleiðslan hjá okkara skipaflota. Nú eru nógv ár síð­­ani, at nakar toskur varð flaktur umborð á okkara skipum. Fram­vegis verður tó flakt á flakavirkjunum á landi [...] eisini byggja av nýggjum. Tí bleiv so nógv tilrigging næstan á hvørjum ári. Tað var stórur munur á okkara umstøðum og hjá teimum, sum róðu út við bátunum hjá Nordafar. Teir komu til somu barakk ár um ár [...] nordafarbátarnir ikki, teir vóru bundnir av Nordafar. Teir høvdu heldur ikki hølir at salta í. Men okkara krav bleiv so eftirlíkað, og tað hendi so ikki meira við hesum. Tað viðraði stak væl hetta summarið

Alex­andr­in­es Hospital, har eg lærdi til sjúkra­systir. Útbúgvingin vardi trý ár. Vit vóru átta í okkara holdi. Hetta við trúboðan lá í huga mínum, men eg talaði ongantíð við nakran um tað. So fór eg til [...] Somannen. Í Etiopia gingu øll undir navn­i­­num Nor­wegian Lutheran Mission, men vit vóru lønt úr okkara egnu londum. Í Addis Abeba, sum merkir »nýggj blóma«, var skjótt at síggja mótsetningarnar millum [...] lá bilurin nær­um á liðuni. Aðrar tíðir rendu vit høvdið upp móti takið, og komu dettandi niður á okkara viðføri. Eg var i Negelli í 14 dagar, meðan eg bíðaði eftir einum norskum trúboðara, sum skuldi taka

gistu eina nátt, og fóru so oman í dokkirnar at leita eftir onkrum føroyskum skipi. “Tit hava tikið okkara bestu gentur…” So síggja vit nakrar mans í tuflum og hendur í lumma. Tá sigur mín ferðafelagi: “Eg [...] vóru føroyingar. Um eg kundi hitta ein skipara. Jú, sigur ein teirra: “Eg eri skipari.” So sigi eg okkara ørindi. Eg skuldi upp til gentuna, og vit skuldu trúlovast. Hin skuldi so heim til sína føroysku [...] føroysku konu. Skiparin svarar aftur, at tað er eingin møguleiki fyri tí: “Tit eru farnir við okkara bestu gentum, so vit fara ikki at hjálpa tykkum at fara eftir teimum!” Tá tyktist einum av hinum synd í okkum

fara til Grikkaland, vildi hann royna møguleikan við eini ókeypis ferð. Hann er so komin umborð til okkara. Hann hevði einki pass og einki skjal, sum vísti hvør hann var. Tað gjørdi tað heldur ikki lættari [...] hann ikki kundi sleppa í land í Grikkalandi. Hann kundi kortini ikki koma við okkum til Canada, tí okkara ruta lá ikki hagar, hon var til New York. Vit fóru so avstað og sigldu í Miðalhavinum og skuldu so

»tað er einki um at tala, best man vera sum er! So hava vit hildið alla okkara tíð, og so leingi, sum vit orka vilja vit geva okkara atkvøðu fyri hesari áskoðan: Best man vera sum er.« Merkismaður Í min

heim og hospital. Tað sást ikki á honum, at nakað var galið við honum. Eingin grun­aði um tað. Í okkara eygum mentist hann sum onnur børn, men hann var tó eitt sindur seinur í mun til hini børnini á hansara [...] hjá henni. Tað skal vera ynskt Brynhild so hjartaliga tillukku við degnum og vit vóna at hava hana okkara millum leingi afturat.

leið eftir toski. Eg royndi at snakka við teir. Eg segði, at vit báðir høvdu verið fiskimenn alla okkara tíð, og vit høvdu einki at dylja, hvat vit høvdust at. Teir vóru so ill­trúnir, at teir fóru niður [...] Teir sissaðust so og skiltu, at her var einki gjørt, sum ikki toldi dagsins ljós. Ein partur av okkara virksemi var eisini laksaroyndir, og vit fiskaðu laks í Eysturdjúp norðanfyri. Vit royndu við drívlínu