Uppi undir Kambsenni, við Trælavatnaskarð, undir Tyrlunum báðum, situr tú, elskuliga kvinna , í víðum dali við tínum smáu táum. Kyldin lýðir tær lívgandi orð í oyrað – fimtiára sprellivandi orð frá fa

Hjartaliga til lukku við degnum, Leila. Takk fyri tín vilja av stáli, títt áræði og fyri, at tú ert tann, tú ert. Altíð góð í ráðum, vitug og líka til. Sum forkvinna í Meginfelag teirra brekaðu stendu