fer at ávirka føroyska búskapin og tað er ikki nakað, sum hóvar føroyinginum. Honum dámar ikki, at okkara búskapur verður kroystur óneyðuga nógv av ríkisrættarligum broytingum, og tí koma teir spakuliga

sið ikki eina álvarsliga, fíggjarliga innspræning nú, fer tað at fáa óbótaligar avleiðingar fyri okkara høvuðssjúkrahús. Hetta staðfestir ein frágreiðing, sum serfrøðingar hava gjørt fyri bygginevndina

at her mugu broytingar til? -Eg havi sjálvur havt ta æru at siga í løgmansstólinum í fýra ár. Frá okkara monnum hoyra vit nú, at teir verða trýstir av øðrum og at teir ikki vilja finna seg í tí osfr. Tey

skúlaði, á sama hátt sum í Sovjet undir kommunismuni, bara at fáa at vita tann sannleikan, sum gagnar okkara samfelag best. Eg sat frammanfyri einum vitni, sum kundi siga frá hvussu ræðuligt hon upplivdi øll

so stórur, at tú røkkur ikki út allastaðni, men hví ikki eisini brúka okkum sum ambassadørar fyri okkara heimland við at lata okkum vera við til at kunna um Føroyar? Við hesum sipar Aimi til, at tað hevði

gongur fyri seg eftir somu reglugerð, sum samsvarandi danska útbúgvingin, og sjálvur heldur Heðin, at okkara stendur einki aftanfyri ta donsku. ? Bøkurnar vit brúka, eru enntá nýggjari enn tær, tey vanliga

trupuleika, sum veruliga kunna sigast at vera peningapolitisk tíðarvilla, og sum avlagar fíggarkervi okkara. Astrup Hansen, sum hevur so nógv ráð at geva landsstýri og løgtingi um, hvussu peningapolitisk lóggáva

fekk starv sítt aftur frá Finnboga Arge og Arna Poulsen. Á pakkanum kundi passandi staðið »Orsaka okkara mistøk. Øll hava loyvi at hava sína meining. Vit lupu framav«. Líggjas Hø

farin um tíggju sunnukvøldið var semjan komin undir land, og nýggjur sáttmáli undirskrivaður. Ikki okkara borð Hóast nýggi sáttmálan mann vera ein av teimum styttstu, sum Fíggjarmálastýrið hevur gjørt yvirhøvur

hevur týdning í lívinum og hvat hevur minni týdning. Samstundis havi eg sæð ymiskt, ið er gott í okkara samfelagi, og annað, sum er minni gott. Tað ber ikki til at renna undan egnari mentan, tað er her