tøkk nakra staðni frá. Santa Maria Magdalena stóð einar átta, tíggju dagar á boðanum. Tá kom aftur illveður, og skipið brotnaði um tvøran og sakk. Men boðin, har Santa Maria Magdalena fór á land, verður enn

rigga til. Síðani varð farið til Klaksvíkar eftir ísi. Vit koma so suður til Havnar. Tað bleiv ill­veður av landnyrðingi, og tað var brim í Havn. Vit høvdu nýggjar góðar endar, sum fylgdu við skipinum

fólk tosa enn um ta konsertina, sigur Steintór Rasmussen. Dagin eftir regnaði tað og so bleiv tað illveður og so stormur og at enda ódnarveður. - Tað kundi verið hend ein vanlukka, tí eingin væntaði, at

ómetaliga óslætt á sjónum. Útvarpið hevði sagt uppí tjúgu metrar um sekundið, so tað var ordiligt illveður, sigur Petur Henry. Brimil var nær Tá neyðin er størst, er hjálpin næst, verður sagt, og soleiðis

heilt langt í mun til dystin fyrradagin. Og tá tú spælir somikið illa, so gongur tað bara ikki. Illveður í skiftirúminum Beint eftir dystin vóru aldurnar hampuliga høgar í føroysku leguni. Og Jakob Jónsson

Tað var illveður í Danmark, Noregi og Svøríki í gjár og í nátt. Í Noregi var stormur á Vesturlandinum, og nógvastaðni kom so nógvur kavi niður, at ferðslan steðgaði. Í Svøríki kavaði eisini so illa, at

farin um 13 ella so, minkaði vindurin nakað í Havn, og tá klokkan nærkaðist 14, var bara vanligt illveður aftur. Umborð í grønlendska trolaranum, Tuneq, sum lá við Kjartansa Bryggju í Havn, máldu teir vindin

um tað ber til, ella um tað skal altíð skal vera eitt vikuskifti til at taka, um talan verður um illveður ella at talan skal verða um umróður av øðrum orsøkum.

Hvannasundi. Teir fóru í januar mánað í 1920 úr Norra til Føroya við nýggju Florentz, men tá brast illveður á. Teir mistu øll seglini uttan stórseglini. Skaða kom á bæði skip og farm, og teir settu inn móti

teimum á ferjuleguni í góðari tí. Men hesi ferðafólk hava onki skýli, ella bíðirúm, og er tað illveður, regn, ella kavi, mugu tey finna sær eitt neyst, ella okkurt annað, at kroka undir, staðfestir Beinta