eins og Aberdeen, Esbjerg og Stavanger, oljuhøvuðsstaður. Tórshavn hevur heldur ikki gjørt stórar íløgur í eina oljuhavn ella oljuútgerðarhavn. Hinvegin hevur Tórshavn í mong ár ynskt at byggja upp eina
almennu fíggingarstovnunum. Og um rætt verður atborðið, skuldi peningur eisini rokkið til at raðfest íløgur til fróðskaparsetur á altjóða støði og onnur øki, sum veruliga kunnu gera mun, um ræðandi demografiska
trupulleiki er tað, at peningurin verður kanaliseraður beint av landinum til útlendskar íløgur. Hetta er sera óheppið fyri føroyska búskapin. Í Samhaldsfasta verður peningurin, sum
tað er altíð gott, at vinnan er væl fyri - og helst vóna politikarar, at hesi vinnulívsfólkini gera íløgur í vinnuna, men tað er bara ikki altíð, at tað er so. Tað, sum loysir seg best hjá einum, sum kann
reiðarafeløg hava eitt holdingsselskap, har tey seta vinningsbýtið inn. Tað kunnu tískil vera gjørdar íløgur í vinnnuna við hesum pengunum uttan at tað sæst á roknskapinum. Hinvegin kunnu eisini stórar nøgdir
eru ikki longdar og nøkur teirra eru longu givin ella gevast, tá setanarskeiðið er runnið. Ætlaðar íløgur eru útsettar ella strikaðar, og alt keyp, sum ikki er bráneyðugt, er steðgað. Harafturat er ferðing
ógvuliga trupult at sleppa til. Fortreytirnar fyri virkseminum har eru harðar og krevja ógvusligar íløgur, ið bert kunnu koma til sín rætt ígjøgnum samstarv millum lond. Men hann hevur lagt afturat, at Danmark
vinningsbýti. Hann vísti eisini á, at ein stórur partur av yvirskotinum hjá Bakkafrost er farið til íløgur, eitt nú í Havsbrún í Fuglafirði, smoltstøðirnar á Viðareiði og við Strond í Klaksvík, nýggja virkið
av økinum. Og í kjalavørrinum á hesum eru eisini seinastu árini gjørdar nógvar nýggjar privatar íløgur í matstovur, kafeir og gistingarmøguleikar. Við Páls Høll og Marghøllini eru framúr innandura møguleikar
til at seta part í Búskapargrunn at standa ímóti í ringum tíðum, so vit kunnu stimbra við at seta íløgur í verk tá tað privata initiativið ikki hevur orku. Vit skulu gjalda skuld niður við einum parti og
