dirvi og samstarv millum politikkarar, stovnar, kommunur o.o. Vit mugu tora at spyrja: Brúka vit orku og pengar, har tørvurin er størstur? Um ikki, so eiga vit at broyta kósina - fyri vælferðina, fyri

búskapinum. Hava vit ikki vøkstur í okkara búskapi, so hava vit heldur ikki orku til at halda fast um tað vunna og enn minni orku til framhaldandi batar og framstig. Tí er búskaparvøkstur ikki eitt liberalistisk

fyritreytin fyri, at vit komandi árini kunnu tillaga almennu útreiðslurnar til okkara búskaparligu orku. Javnaðarflokkurin heitir tí á løgmann, um at boða okkum frá, hvørt løgmaður og Sambandsflokkurin

troyttir nóg væl enn. Tað kann tykjast óskiljandi, at eitt samfelag sum okkara ikki hevur lagt størri orku í at skapa møguleikar fyri fjarundirvísing. Í fólkaskúlanum er hetta neyvan rætt at gera, men tá ið

ágóðarnar í samfelagnum umvegis landið ella statin. Fleiri av okkara grannalondum hava brúkt nógva orku uppá at allýsa eitt fátækramark og soleiðis tryggja, at ein partur av fólkinum ikki livir eitt lív

og væl var fyriskipað. Bygdarfólk, fólk við tilknýti til bygdirnar og feløg í bygdunum løgdu stóra orku í, at alt skuldi ganga so væl, sum til bar. Ein tøkk til øll hesi fyri tað. Eisini ein tøkk til tey

prosent. Í Suðuroy eru tað tó vindmyllurnar og battarískipanin, sum syrgja fyri 100 prosentum grønari orku, tí vatnorkuverkið í Botni er undir umvæling.

smíl og lættari gongulag, á caféunum sita fólk í sólbrillum og sneiða andliti móti sólini, tey súgva orku úr teimum lívgevandi heitu geislunum, og tey longu ljósu kvøldini verður orkan brúkt til at ganga

hugsað verður um at árið 1997 er lýst at verða HEILAÁR og londini rundan um okkum hava brúkt nógva orku at betra viðurskiftini hjá hesum frammanundan niðurpri-oriteraða sjúklingabólki, og longu nú við góðum