JAVNSTØÐA Eirikur Lindenskov eirikur@sosialurin.fo Tó er Malla Samuelsen tann fyrsta kvinnan, sum hevur havt sæti á tingi, tá hon kom á ting í nakrar dagar fyri Marius Johannesen í 1964 - umboðandi S
um at geva pedagogunum eina góða og virðiliga avtalu. - Øll duga at síggja, at fæst ikki faklig javnstøða, har útbúgvingarnar eru skipaðar eftir sama leisti, blívur »krúllan« við at vera har, so tí ræður
Framtíðarvánir fyri javnstøðu - Tað besta eg kann gera er at halda fram við at uppføra meg sum um javnstøða er ein sjálvfylgja og í atburði vísa, at eg havi somu møguleikar sum øll onnur. Ein máti er at eggja
Kvinnurørslan verður mangan løgd undir at hoyra fortíðini til. Stríðið er vunnið, og fullkomin javnstøða er í Føroyum, siga summi. - Men tað er eingin ivi um, at teir fjaldu normarnir í samfelagnum framvegis
av framstigunum innan javnstøðu í teirra nýggja heimlandi. Ofta hoyri eg yngri kvinnur siga, at javnstøða als ikki hevur týdning, og at tær kunnu gera akkurát tað, sum tær hava hug til. Slíkar útsagnir [...] vísa, hvussu langt vit eru komnar, men tær vísa eisini, at fólk eru privilegiu- og søgublind. Tí javnstøða millum kyn er als eingin sjálvfylgja, men eitt úrslit av einum longum stríði, sum ongantíð endar
