Nogle Mindevers: Lag: Her koma, Jesus, tíni smá Nu er der Jul i alles Borg, mens andre bær´ den tunge Sorg, som mistet haver deres kær´ nu Juleglæden er os nær. Paa Søen dør saa mangen Ven, i Verden ses

Brádliga at missa ein næsta kann taka grundvøllin undan sjálvt tí sterkasta. Sorgin kann verða so tung, sum ein Mikines-málningur. Tann syrgjandi steðgar upp fullkomiliga og missir fótafestið, lívið missir

Mariu og tykkum ið eftir sita, verður stórur. Gapið, ið stendur eftir tá ið eitt stórmenni fellur, er tungt at lempa uppí aftur. Ógjørligt. Men øll tey góðu minnini eiga tit eftir. Má Harrin hjálpa tykkum í

Reyni Gráur morgun. Grátt og svart eru litir, sum væl kunnu ganga saman, men ofta er henda blanding tung í eygunum, men tá ið sjey ljósini bleiktraðu á pallinum kom lív í andlitsbragdið á Lone, sum livnaðu

hesin maðurin kundi halda fyrilestrar, undirvísa og vera við í gongdini at menna eitt so stórt og tungt øki, sum skúlin tykist vera. Men tað gjørdist skjótt greitt, at danski professarin hevur orðið í síni

samgonguni millum Fólkaflokkin og Tjóðveldisflokkin hevur ikki altíð verið so gott. Er tað ikki eitt tungt tak hjá tær at skula fara út aftur í Tinganes við Tjóðveldisflokkinum, tá hugsað verður um samstarvslagið

gjørt mítt lív ríkari, sigur Sólrun Jacobæus. Gomul lóg forðar Barnaforsorgin í Føroyum er alt ov tung, staðfestir Sólrun Jacobæus. ? Fyri at siga tað sum tað er, er eitt og hvørt djór betur vart í Føroyum

nógvur, so hongur kavin fastur i gangarunum á sletunum og eisini í skíðunum og tær glíða illa. Tað var tungt at draga og menn og hundar høvdu tað ringt. Nakað sum er grundleggjandi fyri allar ferðirnar hjá Amundsen

ein tungur og drúgvur burður. Og royndin at lógarfesta almannarætt til náttúruna hevur verið eitt tungt tak, tí tað tykist vera tórført at fáa breiða semju um henda rætt, sum øll lond rundan um okkum hava

in var fyri fiskimenn, at teirra partur var farin frá einum triðingi niður í 27%. Tað kundi vera tungt at fáa hetta upp aftur. Tað vísti seg eisini. Tá samráðst var um sáttmálan á heysti 1918 um sáttmálan [...] medens problemerne diskuteredes. Rederne bar på større ansvar end udenforstående anede! Der hvilede tunge byrder på redernes skuldre – det burde småmanden ikke glemme” – sagde Ole og så vist på lytterne.