ferðast. Leiðarar á hesi støð vóru Silja og Dag Kiplesund. Hon var finsk, og hann var norðmaður. Hagar eru um tríggir tímar at koyra við 20 km um tíman úr Konso. Ikki bar til at koyra skjótari enn hetta [...] av Margrét Hróbjartsdóttir. Hon var saman við manninum Benedikt Jasonarson í Konso, tá ið eg kom hagar í 1960. Tey vóru komin í 1957 og vóru í fyrsta umfari fram til 1962, tá ið tey fóru heim í farloyvi
húsini, og fólk komu upp gjøgnum trappurnar. “Upp í bilin, Dergen vil hava fatur á tær!” Tá ið eg kom hagar, vildu teir vita, hvar Gudina var. Men tað visti eg ikki. Her kann verða nevnt, at Gudina hevði bygt
nøkur orð á teirra máli. Konsofólkið hevur sítt egna mál, men hevði ikki skriftmál, tá ið eg kom hagar. Tey eru um 200.000 sum tosað teirra mál. Nú hava tey fingið skriftmál og eisini nýggja testamenti [...] fram. Menningin í hesum øki hevur gingið sera seint. Tó er nakað hent øll hesi árini, síðan eg kom hagar. Ymisk mál hvør sína megin garðin Konso er eitt rættuliga stórt øki, har tað búgva um 100.000 fólk [...] Mekane Yesus kirkjuna, sum var ein Luthersk-evangelisk kirkja. Hon var grundað í 1959, sum eg kom hagar í 1960. Tað vóru bert eini 20-22.000, sum tá hoyrdu til hesa kirkju úr ymiskum pørtum av Suður- og
eftirløn og flutti til sína heimbygd nærindis Addis Abeba. Har hitti eg hann eisini eina ferð, eg kom hagar. Har doyði hann nøkur ár seinni. Eg minnist Taddese sum ein trúgvan Harrans tænara. Hvønn morgun gekk
Abaroba, av tí at har gekk ein so ring eygnasjúka í bygdini. Skúli, fyristøðumaðurin, koyrdi meg hagar. Tað tekur ein tíma at koyra. Tá ið vit komu fram, var ein hópur av fólki komin saman og bíðaði eftir
á hospitalið í Havn at arbeiða, men hesa ferð á skrivstovuni. Hon minnist, at júst tá ið hon kom hagar, stóð Jákup Dahl próstur undir børu. Her var Elsa til desember 1949. Tá arbeiddi hon nakar mánaðir [...] plagdi at vera systkinabarn Elsu, Thorstein Vilhelm, sum plagdi at koma norður at telva við Ismar. Hagar var eisini stuttligt at koma, tí Elsa er so skilagóð og dugur eisini væl at greiða frá. Eitt sum gjørdi
Australia. Hesin skúlin er ógvuliga væl umtóktur í Australia, og tað er vanligt, at mótafólk leita sær hagar, tá ið tey skulu brúka modellir til mótasýningar av ymsum slag. Skúlin er uppkallaður eftir einari
altíð var tað opið fyri øllum teimum í familjuni, sum høvdu hug at hitta tey. Øll tey, sum komu inn hagar, fóru avstað glaðari, enn tey komu. Har komu ikki bert børn og barnabørn, men skyldfólk, grannar –
uppaftur meira kent. Tann mest áhugaverdi Worpswede-málarin var ein kvinna, Paula Becker, sum kom hagar í 1897. Paula Becker hevði búð eina tíð í París og har fingið íblástur frá eitt nú Cezanne og Paul
na. Nógv verður gjørt burtur úr pallinum, og millum tey meiri drastisku tingini er flaggstongin, hagar systir Emil, Ida verður hivað upp í.
