hesa grein. Tað er ógvuliga lítið, vit vita um Elsu. Tá sigst, at hon vann vakurleikakapping sum ung. Hon giftist við James O’Neil, og tey fingu tvær døtur Eileen og De De, sum doyði ógift á ungum árum
eru fyri bæði kvinnur og menn, gentur og dreingir. Lívdin í Hoyvíkar skúla Fríggjakvøldið kl. 21 Ungdómsmøti verður ein hugnaløta við spølum á Brekku. Sunnumorgunin kl. 10.30 Á familjumøtinum skipar
tíð, at muðurin sprekkar? Men svarið stívnar, tá ein súr kona, sum hevur gloymt, at hon einaferð var ung og grað, rópar: Man må ikke cykle på fortovet!!! Eg hevði hug at svara: Hvad så momse? Er vi liderlige
kortini eru somikið væl fyri, at teir kunnu fara heim í vikuskifti. Deildin rúmar eitt nú børn og ung, fólk við etingarólag, persónsmenskuórógvi og tunglyndi. Eisini virkar hon sum útslúsingardeild hjá
leikbannaðu, Símun Samuelsen, Einar Hansen og Christian Lamhauge Holst, ið vóru við á Ráðhúsinum. Ung og eldri fegnast At fólkini í Tréguier eru fegin um, at hava so forkunnugu vitjan, sæst eisini á øllum [...] mikið glað fyri vitjanina, at fleiri av føroysku leikarunum hava skrivað autografar – bæði til heilt ung og eisini heilt gomul fólk.
eitt familjutiltak á Náttúrugripasavninum. Vitjanartalið hevur verið javnt vaksandi, og um 1500 børn, ung og vaksin hava brúkt heystfrítíðina til at læra meira um føroysku náttúruna við spennandi upplivingum
Hesin skúli er fyri tað fyrsta lógarkravdur og harafturat neyðugur í nútíðarsamfelagnum. Eisini skulu ung á miðnámi somu farleið. Tunlarnir norður um fjall lúka ikki nútímans krøv um trygd, og tað, sum landsverk
Í heystferiuni verður savnið opið hvønn dag millum 11 og 16 við spennandi myndaveiðu til børn og ung í øllum aldursbólkum. Myndaveiðan er leitan og uppgávur til ymisk listaverk á savninum. Til savnsfagnaðin
sigur, at teir plagdu ikki at selja hálvar havhestaungar. So hetta var fyrstu ferð, síðan hon var ung, at hon ikki hevði smakkað náta, sigur gamla konan og fór syrgin frá okkum. Vinmaðurin er kvikur, tekur
tað hevur at bjóða. Men rætt var, fløggini veitraðu fyri okkaru góðu vinkonu, Jónhild, sum alt ov ung fekk álvarsama sjúku. Tolin sum hon var, bar hon sjúkuna og misti ikki mótið, men tók hvønn dagin,
