havi eg eisini roynt at fylgt við, hvat hendir heima í Føroyum. Og tá ið eg so komi umborð á skip spyr manningin um tíðindi. Og so havi eg fortalt. - Sjómenn fyrr vóru partvís menn, sum vóru øgiliga væl

Frits skuldi til Danmarkar, leigaði hann ein hýruvogn at koyra seg vestur á flogvøllin. Komnir vestur spyr Frits bilføraran, Åge Udbø, um hann hevur hug at koma við til Danmarkar, men hann vil bera seg undan

hesi rættindi aftur, tá ið á stendur. ? Hvørji álit eru í rættindum, sum verða vunnin á hendan hátt? spyr Høgni Hoydal. Tí er hann ímóti, at politikarar blanda seg ov nóv uppí hjá arbeiðsmarknaðinum. ? Tá

Hann hevur sínar greiðu meiningar um politikkin, førdur verður í Føroyum í dag. Og tá Sosialurin spyr hann, um tað er hugsandi, at hann fer at stilla upp til næsta val, svarar hann, at hetta er nakað

hvørjar luksusíløgurnar eru. Men tað allarmesta, landsstýrið ætlar at seta pengar í, er luksus. Hann spyr kortini so mikið: Hava vit ráð at gera nýggjan fótbóltsvøll og nýggjan studentaskúla, uttan at seta

Avleiðingarnar av alheimsfarsóttini komu somuleiðis at seta síni spor annað og triðja skúlaárið. Spyr tú onkran, sum hevur gingið í student, hvat hæddarpunkið er tey trý árini, so svarar hann óivað:

oljuinntøkum. Eru tað møguligar oljuinntøkur, sum skulu gera av, um vit skulu hava limasskap í ES? Spyr hann. Og, hvat fiskivinnupolitikkinum viðvíkur, metir hann ikki, at tey stóru fiskivinnulondini í

hesar dagarnar, vita, at tað er ósatt. Ófatiligt at ikki okkurt fjølmiðlafólk kannar, hvat hendi og spyr tingfólk úr øðrum flokkum ella embætisfólk til tess at finna sannleikan. Men í oddagrein í Sosialinum

týdningum. Hann hugsar um teir góðu gomlu dagarnar, tá ið myrkrið fjaraði burtur, tá ið tað lýsti, og spyr, um hann sjálvur og skuggin hava skift um pláss. Hóast dámurin mangan er skemtiligur, so er deyðin

ongum. Alt hevur eina orsøk. Tað má lívið eisini hava. Tí hvussu kann “einki” blíva til “nakað”?, spyr Richard.     Og hann vísir á, at tað krevst eins nógv trúgv at avnokta Gud sum at trúgva á Gud. S