kennist tað altíð so gott at siga, at eg eri abbasonur Inga Mohr. Eg eri so glaður um, at eg fekk ringt til tín dagin fyri, tú fórt. Sjálvandi spurdi tú fyrst, hvussu eg hevði tað. Ja sjálvt tá, hugsaði

aftur her hjá mær. Tí er tað so ringt at góðtaka, at tú ert so langt vekk og aldrin kemur aftur. So langt vekk, sum ongin av okkum røkkur her á foldum. Tí er tað so ringt at sleppa tær og góðtaka tað, ið [...] ið hent er. Og tí er tað so svárt, tungt og ringt at siga tær eitt seinasta farvæl. Tú vart eitt ynskibarn, og eg minnist, hvussu glað vit øll vóru, tá tú kom í verðina. 20 ár eru ímillum okkum báðar, [...] so sjálvsagt minnist eg tíni barnaár, sum um tað var í gjár. Minnist, tá tú fór í skúla, og hvussu ringt tað var hjá tær at sleppa mammu, sum tú hevði gingið uppat, líka síðan tú vart fødd. Tú vart smæðin

árini segði tú ofta, at tú helt teg hava havt eitt gott og ríkt lív. Fyri okkum sum eftir sita er tað ringt at fata, at vit ikki aftur sleppa at sita heima hjá tær í tínum fjálga og hugnaliga heimi saman við

tykkara elskaðu dóttur og systir, hon, sum elskaði tykkum so nógv, og sum tók tykkum fram um alt. Ringt er at skilja, at lívið skal ganga víðari uttan hana, tað menniskja, sum stóð einum so nær, men eitt

Tað er ringt at byrja eitt tílíkt minningarorð. Ein hevur bestan hugin til, at einki minnigarorð skuldi skrivast. At alt bert var ein misskiljing, og at tú kemur flennandi inn í gjøgnum dyrnar og biður [...] ikki altíð tann søtasti bitin! Tíðir sum hesa kennist bitin ikki bert beiskur, men rotin. Tað er ringt at ímynda sær hví eitt menniskja sum tú skuldi verða tikið frá konuni, børnunum, abbasoninum, mammuni

í góðum lag, og tað var altíð stuttligt at vera saman við tær. Saknurin er sera stórur, og tað er ringt at koma víðari, men eg veit, at nú hevur tú tað gott. Takk fyri alt tú var fyri meg. Hvíl í friði

hald var í søgunum. Tað var tú, ið talan var um. Kenslan, ið tá byrjaði at leggja seg omaná okkum er ring at siga frá. Óveruligt, meiningsleyst, skelkandi, órættvíst! Tað vórðu nakrar av kenslunum, ið komu [...] minningarhaldinum mánadagin eftir deyðsboðini lá ein farri av sorg og trilvan yvir arbeiðsplássi. Tað var ringt at fyrihalda seg til hvat var hent. Tað er tað í ein ávísan mun enn. Spurningarnir eru enn teir somu

sum høvdu tað fyri at sita á trappuni í miss­iónshúsinum og spæla harmoniku. Strandabørnini stóðu í ring rundan um teir og lurtaðu. Helst hava teir spælt Loch Lomon, Old Lang Syne og Tipperary, ið eru sangir

prátingarsamur, dámdi væl fólk og hevði ongan óvin, sum vit vita um. Honum dámdi ikki, at nakar tosaði ringt um fólk, og er hetta ein sera góður eginleiki at hava. Pápi gjørdist 76 ára gamal. Hann andaðist

sjúkrahúsið í Klaksvík. Hann hevði fingið blóðpropp í hjartað, men hevði fingið tað betri. Tað vóru eini ring boð at fáa. Tað var, sum alt steðgaði upp. Eg hugsaði um at missa babba, tað kundi eg slettis ikki [...] um at síggja øll aftur har heima. Tann 27. mars kom dagurin, at farast skuldi upp aftur. Tað var ringt at skula siga farvæl kvøldið fyri við babba. Eg hugsaði, um tað mundi vera síðstu ferð, eg sá babba [...] framgongd, og bert hálvatriðju viku aftan á heimkomu sína, tann 15. apríl, andaðist babba. Tað er ringt at skilja, at babba ikki er her meir. Man roynir at fara víðari, og Stefan hevur spurt so ofta, hví