forkanningar ár 2005. - Bjarni segði eisini, at verða ferðsluviðurskiftini í Leirvík loyst við einum vegi heldur enn tunli, kann arbeiði fara í gongd næstan beinanvegin. Hann heldur, at hesi úttalilsi kunnu

øllum kunnugt eigur partafelagið Vágatunnilin ognarrætt til lidna tunnilin við tilhoyrani brúgvum og vegi. Og hendan ognarrætt eigur felagið til tunnilin er fult afturgoldin. Tá verður hann latin landinum

ilin til Norðdepil og Hvannasund, síðan gjøgnum Viðareiðistunnilin til Viðareiðis, og eftir gamla vegi aftur til Hvannasund, til Norðdepil, víðari til Árnafjørð, har vent verður og koyrt gjøgnum tunlarnar

tarnað, tí vegirnir ikki klára at taka ímóti, fara bilførarar at halda fram at koyra eftir núverandi vegi, og tað fer landskassin at bløða fyri. Eisini Jákup Dam heldur, at verður einki gjørt við vegin, er

gulum vestum vísa veg og stýra ferðsluni) . Eftir brúnna verður aftur snara til høgru eftir Gamla Vegi og framvið kirkjuni. Málið er við endan av kirkjugarðinum á Loftagrund. Á loftagrund er frugt og drekka

við, at ikki ein króna er sett av til vegin ígjøgnum líðina á Sandi, har skúlabørn koyra eftir einum vegi, sum liggur í brattlendi. Hann er eisini smalur og í sera ringum standi, tí støðugur vandi er fyri

við, at ikki ein króna er sett av til vegin ígjøgnum líðina á Sandi, har skúlabørn koyra eftir einum vegi, sum liggur í brattlendi, og sum er í sera ringum standi. Les meiri um tað her: Tingmenn í samgonguni

Fríðrikur Bláhamar sigur, at fleiri vilja vera við, at píkadekk kunnu vera vandamikil at koyra á vanligum vegi, sum hvørki hevur kava ella ís, men tann pástandin heldur hann lítið um. – Tey, sum siga tað, mugu

verkið beint niðan fyri Kaldbaksfjarðarvegin, sum er vegurin við mest ferðslu í landinum – Øll á hesum vegi skulu koyra gjøgnum royk og bitlar frá asfaltverkinum, sigur Áhugafelagið. – Hinumegin fjørðin, einar

høvuðsøkinum er torvmýra/vátøki við nøkrum smærri tjarnum. Økið fer at vera nógv ávirkað av vindmyllum og vegi, við at (i) kervið (vindmyllur, kápilsveitir, vegir) upptekur lendi, og (ii) at kervið hevur við sær