mongum førum bara ein avgreiðsluspurningur. Hvussu feløgini verða uppgjørd er sum harragud veit. Ofta eru als ikki pengar til ein bústjóra – tá verður bara ein strika sett undir – »felagið
til at hugsa um eina framtíð, sum vit ikki kenna. Tað er tað reina tíðarspill, sigur Eyðun. ? Og við Guds hjálp hevur tað gingið væl higartil, leggur Ninni afturat. Stutt-tíðar minnið er burtur Alzheimer
uppskot fram um at skilja sundur menn og kvinnur í herinum fyri at fyribyrgja kynsligan ólevnað í “Guds heri”. Ein røð av politiskum málum, sum restin av Ísrael hatar og elskar at hata. Ikki minst hedo
blindum, skilja ei nón frá nátt. Sólin stígur úr havi, hon boðar ein nýggjan dag – til dáð ella deyð? Gud gævi, at føroyingar ansaðu tað.” Tá var hesin 26 ára gamli unglingi so smæðin, at hann ikki hættaði
kunngerðan frá Guds síðu, tá forhangið skrædnaði frá erva og niður í tveir partar. Nú er atgongd fyri øll menniskju, óansæð húðalit ella fortíð og bakgrund. Kristus hin salvaði er Guds seinasta orð til [...] ikki álíkavæl. Tak tær tíð í hesum páskadøgum at verða eitt sindur øðrvísi enn tú plagar. Søk undur Guds orð har tú kennir teg at hoyra til, ella har tú kennir teg vælkomnan. Líð á tað, sum verður lisið [...] skilnaðin eru vit menniskju. "Nei, tað eru misgerðir tykkara, sum hava gjørt skilnað millum tykkara og Gud tykkara; syndir tykkara hava hult andlit hans fyri tykkum, so at hann ikki hoyrir." (Jes. 59,2) Syndin
Tú tekur meg at tær so tætt í tín favn tit oyggjar so mætar, Gud signi tað navn sum menn tykkum góvu tá teir tykkum sóu Ikki er ringt at ímynda sær, at hon, sum tekur teg at sær, er móðurlandið, Føroyar
øðrum fyrifallandi. Í trúnni funnu tey sálarfrið - og ikki fellir ein spurvur til jarðar uttan vilja Guds. Pól á Kletti segði, at meðan teir prátaðu, nevndi Tóri ommu sína, Malenu norðanfyri Garð, sum var [...] Hon hevði mist mann og son í bjørgunum, tveir synir og versonur vóru sjólátnir. Men alt legði hon í Guds hond. - Soleiðis litu tey gerandisstrevið ? bæði á sjógvi og landi ? í hansara hendur, sum øllum ræður
øðrum fyrifallandi. Í trúnni funnu tey sálarfrið - og ikki fellir ein spurvur til jarðar uttan vilja Guds. Pól á Kletti segði, at meðan teir prátaðu, nevndi Tóri ommu sína, Malenu norðanfyri Garð, sum var [...] Hon hevði mist mann og son í bjørgunum, tveir synir og versonur vóru sjólátnir. Men alt legði hon í Guds hond. - Soleiðis litu tey gerandisstrevið ? bæði á sjógvi og landi ? í hansara hendur, sum øllum ræður
kirkjugarðinum í Reykjavík beint omanfyri Tjørnina. Oman á gravsteinunum stendur: »Hvil i fred, og Gud i vold være eders sjæle, om jeres grav, blev bølgen kold, eller her i dvæle.« Á forsíðuni á steinunum
Fleiri, lat meg avmarka meg til hesi: At ein andalig veking byrjar, har vit venda okkum til hin livandi Gud og seta Jesus í hásæti í lívi okkara. At allir føroyingar verða bjóðaðir vælkomnir til Føroya, eisini
