verk. Ein løgtingsmaður, Henrik Old, ger av at royna eftirlitsregluna í stýrisskipanarlógini. Hann setur fiskimálaráðharran, sum tilvildarliga er løgmaður, tá málið verður svarað, ein fyrispurning í løgtinginum

teir á, at kennir tú ein av limunum í harkaliðnum, so fært tú frið. Hinvegin er tað so, at um nakar setur seg ímóti ófriðarkroppunum, so kanst tú vænta, at um teir ikki raka teg, so fara teir eftir tínum

og Bárður Johannesen fer avstað í skjótálop, men liðskiparin hjá hoyvíkingum, Olaf Vestergaard, setur fót fyri Bárði, ið fer um koll, og dómararnir ivaðust ikki og góvu Olafi reyða kortið. Eitt H71-lið

nakrantíð. Sámal Joensen hevur nógvar dystir verið anonymur á føroyska miðvøllinum, men Allan Simosen setur stóran prís uppá hansara eginleikar at tætta fyri, tá hol koma í á miðvøllinum. Tí er Sámal ikki so

í bilinum, og at tey áttu at verið íbundin trygdarbelti - tað fer hon so at vera hvørja ferð hon setur seg í ein bil - restina av lívinum. Annars er Herit og drongurin, ið koyrdi, góðir vinir framvegis

í bilinum, og at tey áttu at verið íbundin trygdarbelti - tað fer hon so at vera hvørja ferð hon setur seg í ein bil - restina av lívinum. Annars er Herit og drongurin, ið koyrdi, góðir vinir framvegis

Nils Malmros. Vit eru ikki í Århus í fimtiárunum, men í Føroyum umleið 1760, her stórsligna nátturan setur sínar avmarkingar í kærleiksdramanum. Kortini er talan um ein rættan »Malmros-film«. Upprunaliga tulkingin

skal tryggja, at gransking, menning og nýskapan verða sett á breddan, til dømis við støðulýsing, sum setur sjóneykuna á øki, ið eiga at verða raðfest. Frágreiðingin skal vera grundarlag undir kunning og kjaki

sum høvundurin fortelur, er satt. Tað krevur so aftur, at lesarin gongur við uppá treytirnar, bókin setur. Í hesum føri eru ikki aðrar treytir, enn at lesarin smoyggir sínar møguligu fordómar av sær eina

ójavnt er. Ná, men tornið sigur at nú er klárt at fara. Stóra flogfarið koyrir út á flogbreytina, setur ferð á, fer upp frá vøllinum, hjólini verða tikin inn. Á veg upp gjøgnum skýggini sita tveir menn