burtur, tá HB við einum skjótum frísparki snýtti sovandi B68-verjuna til 2-1. Men enn einaferð komu armarnir ov seint niður hjá vertunum. Útjavnandi málið hjá toftamonnum var tó ein sonn perla úr enda í annan
har vesturi. Og teir fingu ein góða móttøku eisini undir framførsluni. Gott lív var í fólkinum, og armarnir veittraðu í heilum í takt við teimum á pallinum. Upprunaliga skuldi bólkurin á pallin kl. 21.00
tað niður. Sló sum toran. Ljós gingu í heysinum. Sálin nøtraði. Eg sprakk upp, hekk gólvleysur. Armarnir á lofti, amen á tunguni, haleluja á vørr. Eitt bil, nei eitt aldarlangt tak, var tað sum í sorlinum
tosa um. Innsatsurin móti Italia var framúr, men hesa ferð er talan um nýggjan dyst, og tí skulu armarnir niður. Leygardagurin skal gloymast. Tit hava ofta staðið tykkum væl móti skotum. Vænta tit, at tit
Mørkøre fult tamarhald á kappingini allan vegin. - Eg sá tær alla tíðina aftan fyri meg, og so fóru armarnir bara runt – fusj, fusj, fusj, flenti hon. Talan var um triðju finaluna og fjórða heiðursmerkið,
at fletta nakrar seyðir. - Jú, tað gongur væl at fletta, men eg orki ikki so væl at tumma longur. Armarnir eru slitnir, sigur hann. Sum 15 ára gamal fyri seksti árum síðan fór Ebbe umborð á Gamla Smyril
at fletta nakrar seyðir. - Jú, tað gongur væl at fletta, men eg orki ikki so væl at tumma longur. Armarnir eru slitnir, sigur hann. Sum 15 ára gamal fyri seksti árum síðan fór Ebbe umborð á Gamla Smyril
so vilt tú hava eitt prát í gongd kortini. Kenningar heilsast tvørturum stólarøðirnar, so langt armarnir røkka, toyggja seg. ”Gott nýggjár, góði! Nú – eru tit komin heilskapað gjøgnum jólini og nýggjárið
dreyminum eina stóra standmynd, sum var øðilig at síggja. Høvdið var úr fínum gulli, bróstið og armarnir vóru av silvuri, búkurin og lendarnar av kopari, beinini av jarni, og føturnir fyri ein part av
vóru. Børn í aldrinum 9 ? 12 ár byrja at gerast flov um sítt egna likam. Føturnar verða stórir, armarnir langir og bróstini bølgna. Kanska líkist likamið tað hjá vinunum. Kanska ikki. Men tað veksur ?
