ymsum støðum. Og Høgni heldur, at stuttligt hevði verið hjá børnuum í ferðalagnum at sæð ein livandi lunda tætt hjá og kanska sloppið at hildið á honum. Vit fara tveireinir niður í bakkan, og Høgni stingur

ymsum støðum. Og Høgni heldur, at stuttligt hevði verið hjá børnuum í ferðalagnum at sæð ein livandi lunda tætt hjá og kanska sloppið at hildið á honum. Vit fara tveireinir niður í bakkan, og Høgni stingur

ymsum støðum. Og Høgni heldur, at stuttligt hevði verið hjá børnuum í ferðalagnum at sæð ein livandi lunda tætt hjá og kanska sloppið at hildið á honum. Vit fara tveireinir niður í bakkan, og Høgni stingur

ymsum støðum. Og Høgni heldur, at stuttligt hevði verið hjá børnuum í ferðalagnum at sæð ein livandi lunda tætt hjá og kanska sloppið at hildið á honum. Vit fara tveireinir niður í bakkan, og Høgni stingur

ymsum støðum. Og Høgni heldur, at stuttligt hevði verið hjá børnuum í ferðalagnum at sæð ein livandi lunda tætt hjá og kanska sloppið at hildið á honum. Vit fara tveireinir niður í bakkan, og Høgni stingur

ymsum støðum. Og Høgni heldur, at stuttligt hevði verið hjá børnuum í ferðalagnum at sæð ein livandi lunda tætt hjá og kanska sloppið at hildið á honum. Vit fara tveireinir niður í bakkan, og Høgni stingur

ymsum støðum. Og Høgni heldur, at stuttligt hevði verið hjá børnuum í ferðalagnum at sæð ein livandi lunda tætt hjá og kanska sloppið at hildið á honum. Vit fara tveireinir niður í bakkan, og Høgni stingur

teir komu aftur. Jú, tað var ein langur dagur, tá ið sumbingar týsdagin vóru í Tindastakki og drógu lunda. Og ikki var fongurin av tí mesta, so gjørt upp í tímaløn mundi hetta valla loysa seg. Men her er [...] lundin minkaði og tí hildu teir seg ikki til at fara í fleiri ár. Og síðani bleiv tað bannað at draga lunda. Men í ár fingu teir so loyvi til at fara í Tindastakk aftur at draga. Ójavnt búgvið Frásøgumaður [...] ymsum støðum. Og Høgni heldur, at stuttligt hevði verið hjá børnuum í ferðalagnum at sæð ein livandi lunda tætt hjá og kanska sloppið at hildið á honum. Vit fara tveireinir niður í bakkan, og Høgni stingur

ymsum støðum. Og Høgni heldur, at stuttligt hevði verið hjá børnuum í ferðalagnum at sæð ein livandi lunda tætt hjá og kanska sloppið at hildið á honum. Vit fara tveireinir niður í bakkan, og Høgni stingur

at teir komu higar og teir greiða frá, at fyrr í tíðini var tað eisini vanligt hjá teimum at eta lunda. Og so er tað grindin. Føroyingar hava ikki einkarrætt uppá at drepa grind. Tað eru ikki hálvtannað