Ajalonsali! og skilur orð yrkjarans: gævi dagur aldri fór at halla! Undir børu frammi í kóri stendur ung kvinna, einans 36 ára gomul. Næst børuni sita foreldur, systkin, tey nærmastu og ungi einkarsonur hennara

hava goldið havinum so dýrt sum føroyska tjóðin. 12 deyðir farna árið í fjør doyðu fimm menn og ein kvinna á sjónum. Men í ár er talið yvir tey, sum doyðu á havinum, tvífalt so stórt, nevniliga 12. Teir,

nú handan fíggindans mørk í Normandínum. Marshall generalur ger av, at hetta ikki ber til ? at ein kvinna skal lata fýra synir fyri móðurlandið, og gevur tí boðini um, at meinigi Ryan skal finnast og førast

tiknir fyri at koyra við kenning. Tað sum tó stendur løgregluni klárast í minninum er, at ein eldri kvinna varð yvirkoyrd á gonguteiginum í R. C. Effersøesgøtu, beint uttanfyri SMS. Hetta vegastrekkið men

eg hevði sum barn. Tað var serliga hetta: Hví slapp eg ikki at vera stolt av, at eg var genta og kvinna. Tann sorgin og tað vónbrotið yvir, at eg var minni verd, tí eg var genta, lá sum ein skuggi yvir [...] móðurmálsorðabókin er ikki so mannsjavinistisk sum tær gomlu. Har ber til at sláa upp undir orð sum kona, kvinna, genta og konufólk, og hyggja at lýsingarorðunum, sum verða heft uppá kvennkynið. Tað sama við orðunum [...] manndómur: mót, dirvi, áræði, manslæti, æra, heiður, og maður er menniskja. Men hvørki kona, konufólk, kvinna ella genta er menniskja, men fólk av kvennkyni. Hyggja vit í føroysk-donsku orðabókina hjá Chr. Matras

Eg hoyrdi næstan bara negativt og møtti ikki stórum hjálp?semi. Eg haldi ongin trúði, at eg sum kvinna fór at klára hesa ferð, sigur Durita, ið helst uttan at siga tað hart hugsar um hóvastákið, tá føroysk

eg hevði sum barn. Tað var serliga hetta: Hví slapp eg ikki at vera stolt av, at eg var genta og kvinna. Tann sorgin og tað vónbrotið yvir, at eg var minni verd, tí eg var genta, lá sum ein skuggi yvir

eg hevði sum barn. Tað var serliga hetta: Hví slapp eg ikki at vera stolt av, at eg var genta og kvinna. Tann sorgin og tað vónbrotið yvir, at eg var minni verd, tí eg var genta, lá sum ein skuggi yvir

Havn, har danska ?øvrigheitin? ikki meinti, at tað var eitt mál, sum var vert at læra, er ein stolt kvinna. Tað var hin omman eisini, sum lærdi at skriva føroyskt, tí hon búði langt frá donsku øvrigheitini

Havn, har danska ?øvrigheitin? ikki meinti, at tað var eitt mál, sum var vert at læra, er ein stolt kvinna. Tað var hin omman eisini, sum lærdi at skriva føroyskt, tí hon búði langt frá donsku øvrigheitini