Góða elskaða mamma ”Giv mig en blomst mens jeg lever”. Ja, nú er hendan rósan følnað. Tungt er at seta seg niður at skriva hesa seinastu heilsan til tín góða mamma. Nú jólini nærkast og tað er liðið n
Altíð eitt smíl, altíð klárur, soleiðis kendi eg Jákup Andreas. Hann elskaði at kava og var sera djarvur. Hann, eg og umleið seks aðrir føroyingar hava tikið vinnukavara útbúgving á NYD – Norsk Yrke D
Leila er ikki longur okkara millum. Vit fara at sakna teg og okkara samstarv, Leila. Tað kennist tómt at hugsa, at tú ikki ert her longur. Tað eru bert fáir mánaðir, síðan vit hildu 30-ára føðingardag
Nú fór mamma – meira enn 34 ár eftir, at pápi hevði lagt árarnar inn eftir drúgva sjúku. Longi var hjá henni at bíða, og henni longdist alla tíðina eftir at síggja hann aftur. Tá man skal bera foreldu
Skelkandi vóru boðini, tá vit frættu, at Emma var farin. Hugtungt er, nú okkara elskaða kona, móðir, systir og omma ikki longur er millum okkara. Seinastu árini var Emma nógv merkt av sjúku, men korti
Eg eri so kedd av, at tú ikki ert her. Tú hevur verið vekk í sjey ár, men tað følist , sum tað var i gjár, eg sá teg. Tey minni, eg havi um teg, eru nógv saknað og kunnu ikki sigast við orðum. Allan
Nú Juli mánaði er komin og summari av álvara tekur við, leita tankar okkara aftur til summarið 2011. Á sama hátt sum nú, gleddu vit okkum um hesa deiligu tíð sum stóð fyri framman. Fyrireikingarnar
Gerda var ættað av Nesi á Toftum. Foreldrini vóru Kristianna og Mads Nesá – fyrr Hansen. Gerda var fimta barnið av einum systkinaflokki upp á tíggju. Sum blaðung kom hon til Fuglafjarðar, har hon fan
Jórun er farin. Hon er farin til Harran. Eg bleiv kløkk og illa við týsdagin 3. januar 2012, tá eg hoyrdi, at Jórun var deyð. Tað tekur tíð, áðrenn tað ordiliga gongur upp fyri einum. Tað gekk nokk ik
