tíð síðani, sigur Kári P. Højgaard. Hann vísir á, at hann er næstelsti floksformaðurin, og alt her á fold hevr sína tíð. - So eg haldi tað vera púra náttúrligt at finna hurðina, meðan man enn kann gera tað
kunning um sálarlig, siðmentanarlig, átrúnaðarlig, hugfrøðilig og onnur viðurskifti, vit sum mannsbørn á fold ikki kunna snúgva okkum undan. Menniskjan er skapt til meira enn ovát, Gekk, eydnuhjól, heiladeyðar
ansin, tað er sera álvarsamt at synda upp á náðina, víst er Gud náðigur, men sum vit liva lívið her á fold, soleiðis verður lagna okkara í ævinleikanum; hava vit tikið ímóti Jesusi sum frelsara okkara her [...] taka orð Guds so álvarsamt sum tað er skrivað; tað er jú okkum til vegleiðing ígjøgnum lívið her á fold, øll menniskju hava fingið ein møguleika her í lívinum, eisini tey sum fullu fyri eini ella aðrari [...] liva, samanber við Ez. 18, 32. Ger tí álvara av hesari sera, sera álvarsomu støðu í lívi tínum her á fold; annaðhvørt frelstur ella glataður, tað verður lagna okkara í ævinleikanum, slepp tær undan glatanini
“still going strong”, samanumtikið ein góð blanding av royndum spælarum og ungum kreftum. Alt her á fold hevur sína tíð. Hálva øld hevur NSÍ virka og tá ein lítur aftureftir, er nógv broytt hetta tíð
i den forstand, at de ofte bliver sammenlignet med en harmonika. Du kan trække den sammen eller folde den ud, alt efter hvilken musik, du vil spille. I disse 75 år er der hele tiden blevet justeret på
Tað vóru so nøkur av okkara bygdagólkum, ið fingu innivist har, teir seinastu dagar tey áttu her á fold. - Síðani kom split í, býttheit og stoltleiki frá tveimum høvuðkambum endaði so við, at Sjóvar kommuna
eru ikki at finna í Tað nýggja Atlantis, og tað er í fínasta lagi, tí lív og lagna menniskjans á fold er framvegis størri og ríkari atfeingi í list og skaldskapi, enn marsbúgvar og ótespiligir rúmdarbúgvar
annað á Skt Gertrud í Keypmannahavn, Kunstgalleriet í Odense, Galleri Inuit í Ålborg og á Gallarí Fold í Reykjavík. Eisini hevur hann sýnt fram á listastevnunum Art Copenhagen og Art Herning. Seinni í
og svárt at viðganga, at hetta menniskjað er ikki meira, at vit ongantíð aftur skulu síggjast her á fold. Vit kundu tosað um barnadagarnar uppi í Tórfinsgøtu. Allar tær glaðu løturnar, vit høvdu, tá vit
lat blokkin vera blokk, koyr alla fáfongd vekk, vit hava fingið nokk, av myrkurmannsins skrekk. Á fold hvørt kykt, hvør sál, frá skapara er fingið, ein frælsisglóð, eitt mál, av hjarta vit øll syngi, vit
