Hon dugdi eisini væl at siga frá søgum. Tá arbeiðsdagurin endaði sungu arbeiðskvinnurnar altíð ”Bred dine nådes vinger.....” Eingin vegur var fyrstu tíðina, so farið var til gongu til arbeiðis. Laura gekk

sammen dertil! Amen Grib du vor Haand og hold den fast, Lær os naar alt vor eget brast At leve af din Naade. Vær du vor Skjold, o Herre blid! Lær os i Fred i Storm og Strid At tro paa Korsets Gaade. Da

med. á Setrinum. Lógvabresturin var drúgvur. Og so sang Seturskórið: Tag dit glas, min ven, Drik din piges skål…… Mentamálaráðharrin setti seg og gloymdi at kunngera, hvør ið hevði skrivað kantatuna og