skulu tey varð­veita sína feitu pen­sjón, sum tey í summ­um før­um fáa, tá tey eru 60 ár, og í ring­asta føri mugu bíða við, til tey eru 67. Ikki 67,5 ella 68. Og tey skulu heldur ikki slíta í tí eitt heilt

hvussu nógv menn­iskju bretska samfelagið hev­ur dripið, síðani før­oyska samfelagið framdi sein­asta deyð­a­dóm­in í 1706. – Nei, tað kann ikki saman­ber­ast , plaga ignorantarnir at siga. Helst er tað

undr­að­ust á val­lyftini hjá Tjóðveldi upp undir fólk­a­tings­valið um, at hetta fór at verða tað sein­asta fólkatingsvalið, tí Før­oyar fara at taka loysing í komandi val­skeið­ið. Skuldi hesi boðini frá

núverandi spinndoktarar kjak­aðust um á­kær­ur­nar ímóti Bjarna Hammer, sum komu fram í Sos­i­alinum sein­asta mánadag. Men álvarsomu ákærurnar um, at ein maður, sum bæði er løg­tings­mað­ur, býráðslimur og l

ar kring allan heim, og hann helt uppá, at um stríðst varð nóg leingi ímóti USA, fór heimsins ein­asta stórveldi at falla eins og gamla Sovjetsamveldið. Í ovastu politisku leiðsluni í USA, í CIA og í [...] úr Afganistan í tveim­um Black Hawk-tyrlum inn um markið til Pakistan at taka ella gera av við ring­asta fíggindan hjá USA. Mangan verður sagt, at veruleikin kann vera ótrúligari enn teir filmar, sum royna

fór at koma í blaðið. Men so varð ikki. Eg fái meg illa at trúgva, at red­ak­ti­ónin á Føroya ein­asta dagblaði, sum kemur út meira enn eina ferð um vik­una, hevur skert tað grund­lóg­ar­­tryggj­aða s

frá øllum gávunum til Før­oya fólk. Ein fyrstuhjáltaska er send í hvørt hús. Tað er eis­ini í fín­asta ordan. Vit vita, at nógvir stórir skaðar og van­lukk­ur av eldi henda í heim­u­num. Tí átti tað at

til fyri at seta meira gongd á, go tí er tað av týdn­ing­ini, at vit nú duga at húsast á skyn­sam­asta hátt. Men vit síggja ikki hetta upp­sving­ið í øktari nýtslu, sum vit áttu og feg­in vildu sæð. Sambært

síni spor hjá 61 ára gomlu kvinnuni. Almennu Føroyar hava eina skip­an, har eitt stovnstilboð er ein­asta loysnin fyri Ólav og fólk í somu støðu. Hóast stovnsplássið kost­ar umleið eina millión um árið. Og

vildi einki av fak­fel­øg­u­num upp­lýsa okk­um prís­in, so ann­að­hvørt halda tey tað vera í fín­asta ord­an, ella hava tey ring­an smakk í munn­i­num. Vónandi er or­søk­in ikki, at samráðingarfólkini