grønlendska hagtalsstovan. Grønlendingar yvirhøvur eru sera ernir um hesi hús og ikki politikararnir, sum hava arbeitt fyri at fáa hesi hús bygd. Andamanari á ferRobert Petersen, sum er grønlandska svarið upp [...] seturskakan. Eini øvundaverd hús Hetta var ein sera hugnalig løta henda fríggjamorgun í frískligum kuldaveðri - kuldin uttanfyri var eini 17 kuldastig. Aftan á vígvluna sluppu vit at síggja húsini. Allir teir [...] teir stovnar, sum hava innivist í húsunum hava frálík kor. Har var alt, sum kundi ynskjast, skúlastovur, venjingarrúm og auditorium, í hvørjum rúmi var øll tann nýggjasta tøknin, smart-boards og framv

fólkið at hava nøkur listafólk, sum støðast her. Hvussu eru útlitini fyri tí? - Vit hava ikki somu møguleikar at stuðla okkara mentan sum onnur lond hava, men vit áttu at gjørt meir enn vit gera. Okkara [...] men tá ið tað kemur til stovnar undir Norðurlandaráðnum, so vilja hinir norðurlendingarnir ikki kennast við føroyingar. - Tað kemst av, at vit ikki eru ein tjóð. Vit hava roynt at greitt frá, at vit hava [...] við landslagið. Vit hava framvegis eitt samband við náttúruna, sum vit ikki síggja aðra staðni og tað leggja útlendingar merki til. Føroyingar eru ikki avantgardistiskir og modernaðir, vit hanga í størri

summar standa eftir í durðunum við einum fjarum smíli um varrarnar, tá ið hann kvikar sær víðari. Stuttar vitjanir Klokkan er tólv, tá ið vit veitra Kvívíkar bygd farvæl. Hallstein koyrir varðliga móti Ley [...] tjúgu minuttir í tvey. Eini tredivu hús eru eftir. Hann tekur dik á seg; blaðmenninir hava seinkað honum minst ein tíma. Oyrareingir er seinasti býlingurin. Her eru tólv hús. Seinastur er bóndin á Oyrareingjum [...] mann hugsa um fólkini, sum ikki duga at venja teir! Troyttur av Elisi Klokkan er farin av tíggju, tá ið vit fara undir at býta postin út í Kvívík. Hallstein hevur ilt í tjúkkanum. Hann varð raktur av tægrasliti

so týdligir. Tað gav at býta ein dagin, stutt eftir at grind var deyð í Havn. Tá legði Holten amtmaður í krovið á honum, tá teir hittust á Áar­veg­num. Orsøkin var, at Lützen hevði givið elstu børnunum [...] at A. C. Lützen kom at hava stóran týdning fyri okk­­ara samfe­lag, og tað sama kann eisini sigast um hansara nógvu eftirkomarar. -------- Komandi partur Í komandi parti fara vit at hoyra um Petru f. Müller [...] Hesa ferð fara vit at umrøða gravirnar hjá Evu og A. C. Lützen í gamla kirkjugarði. Andreas er ein av teimum stóru persón­lig­heitunum, sum eru fluttar úr Dan­mark til Føroya. Hann kom higar at vera lærari

Vit høvdu í ólavsøkublaðnum í 2007 eina samrøðu við Diin. Hetta var í samband við, at hann hevði koyrt bil, til hann var 98 ára gamal. Vit hava so ikki enn hoyrt um nakran líka gamlan bilførara. Bert hetta [...] Telefonstøð var tó í Porkeri fyrst hann minnist. Hetta var einasta telefon í bygdini tá. Men vegur var eingin. Hann minnist væl, tá ið vegasamband kom til Vágs. Í 1938 kom vegur millum Porkeri og Hov. Vegurin [...] mánaða.” Tá kundi mjólk aftur væntast! Diurin minnist eisini fyrsta heimsbardaga 1914-1918, har tann mest ítøkiliga avleiðingin fyri gerandisdagin var, at tað gjørdist neyðugt at fara at dyrka korn. Tá vóru

fekk hann tá hann arbeiddi í Týsklandi fyri mongum árum síðani. - Vit vóru nakrir føroyingar, sum arbeiddu í Slesvig Holstein í Týsklandi. Av tí at vit ofta arbeiddu aftaná arbeiðstíð, høvdu vit brúk fyri [...] siga proppur í allastaðni. Og so aftur klokkan fýra - fimm seinnapartin. Tá er ferðslan eisini so nógv, tí tá fara øll til hús aftur. Umleið klokkan níggju er kaffisteðgur í hálvan tíma, og síðani gongur [...] tað gerast eitt sindur langligt, tá onki er at gera. - Viðhvørt kunnu ganga ein til tveir tímar, har eg bara siti har uppi, og tá kann tað gerast eitt sindur keðiligt. Tá siti eg bara og fylgi við arbeiðinum

vóru kend av mongum og eiga nógv vinfólk. Somuleiðis minnast vit við gleði, tá vit vóru saman í summarhúsinum í Saltun, góða Poula. Eisini hava vit í grannalagnum fleiri ferðir tosað um, at farið eina bussferð [...] ongum. Aftur einaferð fingu vit eina áminning um, at vit ikki skulu útseta nakað til í morgin, ella næsta ár, sum vit kunnu gera í dag. Vit eiga bara dagin í dag, og hesa løtuna, vit eru í, beint nú. Í okkara [...] verið Andreasi. Hesin lívsglaði maðurin, sum vit beinanvegin komu at kenna, og verða góð við, og sum var ein persónur, sum vit hildu, at vit altíð høvdu kent. Vit minnast flogbóltin, tunnusláingina, jólav

fór at varnast. Men hann fór framvið, og tá fór tann vónin. Tá ið Sigvald kemur til Eiðis at av­reiða greiðir hann Olafi Ell­ingsgaard frá, at hann helt seg hava sæð eitt merkiligt ljós inni á Kell­ingina [...] frá leið fóru tey heima at órógvast, tá ið menninir ikki vóru komnir heim morgunin eftir. Ringt varð tá til Fuglafjarðar at vita, men har høvdu eingir menn verið. Tá skiltist, at her var okkurt, sum ikki [...] hjá Andreasi, hann var 10 ára gamal tá, at hann trúði ikki hesum, tí Hjallur kundi ikki søkka! Nakað skakaður man Poul Jo­hannes kortini hava verið, tí Elin sigur, at tá ið hann kom inn var hann púra stívur

sum fleiri eisini so við og við blivu vinir mínir og okkara Vit hava nú í skjótt hálvhundrað ár kenst og eru komnir til hvønn annan og hava saman við mongu góðu vinfólkum okkara verið á ferð úti í heimi [...] gott vinarlag væl fær verið uttan at hava fyri neyðini at blíva tanlað og slitið uppá í heilum. Tú hevur í øll hesi ár, vit havt kenst, verið hann, sum var har, tá ið á hevur staðið við tínum positiva [...] sat við borð okkara, tá ið okkurt var at gleðast ella syrgja um .... og nú fert tú, dagstevnt tann 28. mei, um tey áttati uttan yvirhøvir nakrantíð at hava verið gamal. Tí fara vit á kempualdardegi tínum

okkum. Einaferð, tá eg hevði keypt Kvíandal sum haruhaga, so vóru vit komnir til síðsta dag og vit høvdu fingið einar 4 harur og tímdu ikki at skjóta meir og komu so oman umleið kl. 13, tá koma teir báðir [...] fyri nøsini á okkum. Tá vit komu til hús, stóð Andrias uttan fyri hjá Arnold, “Sóu tit meg, eg fekk hana beint oman fyri gamla brunn”, hann vísti okkum eina stóra góða haru og vit kundu ikki ann­að enn [...] Andrias og Arnold, “kunna vit fara ein túr, vit far bara at ganga undirhagan, fara slettis ikki uppá,” tað var í fínasta lagið, sigi eg, men eg haldi ikki, at tit fáa nakra, vit sóu í hvussu ikki nakrar