einum blíðum eygnabrái, segði, tá vit fingu onkra sjálvtsama góða køku, at Kristianna hevur bakað. Veðrið var av tí fagrasta, ikki ein ond rørdist, hendan dagin, Jónhild varð løgd til hvíldar her á foldum
dýrdarveðrinum, tí sjógvurin hevur verið alt hansara lív. Men so kann man eisini siga tað soleiðis, at veðrið var av tí fagrasta, fyri eina av landsins fragastu kempum at rógva tann seinasta teinin og leggja [...] um tingini,og helst var tað hansara meinig sum taldi. Tað kom væl fram ein dagin inni hjá okkum. Veðrið var nokk ikki av tí besta, og hann ætlaði sær útarógva. Mamma sigur við hann um ikki at fara. Hendrik
hevði tú eisini eitt stórt pláss. Tú gekk í skúla í hoydølum í 2 ár, tú møtti altíð upp í hvussu veðrið var. Manga høvdu bussanir avlýst, men tú fór, tú vart altíð so ágrýtin. Tað vísti tú eisini tá alt
Sunnukvøldið 22. juni var veðrið av tí fagrasta. Sólstøður, har fjøllini stóðu so prúð og klár í høgættarlotinum. Hetta góðveðurskvøld andaðist Sigbjørg Jacobsen, fødd í Nólsoy, búsitandi í Havn. “Ein
og ivaðist, um eg skuldi hanga klæðir út ella ikki, hugdi tú út og eftir hvat Hann hevði sagt um veðrið, segði tú mær, um tað fór at vera turt ella ikki. Tað var bæði ein góð hjálp og ein sera góður eginleiki
gera klárt at fara út við bát, tað dámdi tær væl og vóru tað fáir dagar tú ikki vart avstað, tá veðrið var til vildar. Vit minnast hvussu tú ofta kom sleipandi við stórari balju av seiði, og hvussu glaður
vindeygað í ovaru húsunum, og í hesu løtu skiltu vit veruliga, hví tær dámdi so væl Skarvanes. Hóast veðrið ikki var av allar besta hetta kvøldið, var útsýnið vakurt. Aldurnar súsaðu og spældu úti í myrku
minnast aftur á sum ein syrgiligan og tungan dag. Vit fýra vóru í gongd við ymiskt tann dagin og veðrið var ótrúliga gott. Knappliga vendi dagurin til ein myrkan dag. Vit fingu at vita at tú babba var [...] frá tær. Tað er ikki ein og hvør sum fer at skifta dekk 3 ferð um dagin, men tað gjørdi tú. Skifti veðrið frá frost til heitari, so skifti tú dekk eftir tí, og tað kundi vera fleiri ferðir um dagin. At vaska
avstað. Hetta var eisini ein ógvuliga vakur og minnisríkur túrur. Har var alt so sera vakurt, og veðrið var so avbera gott. Í Sveits vóru vit eisini saman við eini aðrari konu, sum búði ein part av sínum
man keddi seg aldrin tá tú var rundanum. Altíð fanst tú uppá okkurt spennandi. Útum at rokast, um veðrið var til tað. Plenan skuldi haldast, altíð nýklipt og grøn, og gulu húsini í Brøttubrekku, sum høvdu
