húsunum, og hevði tískil boðað løgregluni frá. Upplýst verður av sýsluskrivstovuni á Sandi, at tað gekk rímiliga væl at sløkkja. Eldurin hevði tó fest so mikið væl í, at sløkkiliðið á Sandi noyddist at

átaksleiðarin, Gudmund Jacobsen. Á virkinum er meira enn tann eina maskinan av hesum slag, so arbeiðið gekk brátt aftur sína vanligu gongd.

kjallarahurðina upp, var ikki hugsingur um hjá honum at fara inn. Sløkkiliðið var tá boðsent, og tað gekk ikki long tíð, so var eldurin sløktur. Annars sigur løgreglan í Klaksvík frá einum friðarligum vikuskifti

húsið í ljósum loga. Roykkavarar vórðu sendir inn, og teir bastu eldinum eftir tíggju minuttum. Tað gekk tískil sera væl at sløkkja eldin. Húsini hava tó fingið stóran skaða, og alt skal helst takast úr

var í virkinum. Vandi var fyri, at ammonik var í roykinum, ið er sera vandamikil at anda í seg. Tað gekk ikki long tíð, so boðaði løgreglan frá, at øll, ið búðu á Tvøroyi, Froðba, Trongisvági og í Líðini

desember var aftur ein eldsløkkjari tikin úr einum av neyðskápunum í einum tunli hjá Landsverki. Hesaferð gekk tað út yvir Hovstunnilin. Málið er meldað til løgregluna. Hetta er sera óheppið og álvarsamt, og heitir

sjálvsagda virðing fyri tí. Vit, sum eru uppvaksin við, at alt, sum vit arbeiddu við úr og í føroyskt, gekk um danskt mál, vit mugu læra at hugsa víðari, at nú er hetta óneyðugt. Nú má alt samskifti við enskt

eingin vandi var fyri, at gassfløskan úr plasti fór at spreingjast, sigur vaktleiðarin. Hvussu tað gekk við tí, sum lá á grillini, tá eldur kom í gassfløskuna, sigur søgan einki um.

hæddunum vóru kømur, sum hann ætlaði at leiga fólki av bygd. Til kømurini var so ein tekøkur. Men hetta gekk ikki so væl, tað vóru ringar tíðir. So hendi tað, at eldur kom í Hotel Føroyar á Kongabrúnni í 1950

Thomsen sigur, at hetta er próvtøkutíð, so tey vóru ikki fleiri enn eini 60-70 børn í skúlanum og tað gekk bara ein lítil løta, so høvdu øll slept tí tey høvdu í hondini, og vóru farin úr skúlanum og eru farin