Hetta var ynski kongsins fyri tjóð síni at vera kjølfest í Guði. Eitt orð, ið mangan er at hoyra, er tolsemi, ið er vorðið eitt stórt og gott orð og margfeldi eitt heiðursorð. Men hvørki hitt einstaka menniskjað [...] í margfeldi, uttan at hava ein grundvøll. Tað er ikki tolsamt at vera á einum máli við øll. Satt tolsemi merkir, at ein hevur eina áskoðan, men virðir, at onnur hugsa øðrvísi, men tað merkir ikki, at ein

skulu hoyra uppá LGBT og tess nikkandi stuðlar prædika upp og niður, eystur og vestur um bloody “tolsemi”, so skjótt sum teirra egna sannføring er kroyst—hetta, samtíðis við at ongin miðil her á landi, [...] avmarkaða kjakið um bøssabrúdleypið. Bara tað, at vit hava eitt líkinda kjak um hetta og bøna um tolsemi, er ógóðtakiligt. Ein uppringing her, ein email har, og shut-down alt kjak. Sum John Stuart Mill

Russland aftur at verða ráðharri ella advokatur. Hann sigur, at á hesum skúlanum er tolsemi alneyðugt, tí her lærir ein, at tolsemi ikki bert er eitt orð, men nakað ið ein er noyddur at finna í gerandisdegnum

trúgva ella hvussu vit liva. Vit eiga at respektera meiningar hjá hvørjum øðrum og ikki rópa um tolsemi, samstundis sum vit trampa á tey, sum halda okkurt annað enn vit. Hvør einstakur føroyingur hevur

okkum altíð at bjóða bæði havnarborgarum og vitjandi til høvuðsstaðin í landi okkara.

Eitt fevnandi tolsemi og eitt opið forvitni knýtir bond millum okkum øll, sama hvussu ymisk vit eru og uttan mun til, hvussu

árini hjá kommununi nakrantíð. Nógvar avgerðir vóru tungar at taka, og mangan leikaði hart á. Men tolsemi og treiskni hjá Jógvan gjørdi, at nógv bar til, og sigast kann, at kommunan fekk sum frægast burturúr

okk­um børnum, so vit sótu still og lurtaðu eftir søgum og Guds orði. Altíð gjørdu tit hetta við tolsemi og hjálp­semi. Sunnudagsskúli tá var á Vaglinum, har borgarstjórin í dag heldur býráðsfund sam­an

menna politikararnir ikki heldur fólkaskúlanum, sum í veruleikanum er ein góður skúli, har børn læra tolsemi mótvegis sínum meðmenniskjum, tí tey møta børnum úr øllum stættum í samfelagnum. Eg veit væl, at

miðalinntøkuna hjá einum húsarhaldi ella relativt fátækradømi. Hon helt, at kjakið snúði seg um virðing, tolsemi og javnstøðu, og at talan tí ikki var um serrættindi. Sonja kalalði tað forkastiligt, at tað eru

ganga til handa. So kemur kjakið veruliga í gongd. Lítið nýtt at hoyra. Eini parturin tosar um tolsemi, mannarættindi og fólkaræði. Hin tosar um glíðibreytir, Guds vilja og serlóggávu. Jenis hevur greiðastu