fáu krónurnar, sum hann júst hevur stolið úr kruvda Bassanum hjá børnum sínum. Sjáldan havi eg lisið nak-að so skilagott, sum út-spælið hjá Tjóðveldis-flokkinum um ein orðaðan rúsdrekkapolitikk innan tingbólk [...] rættuliga, at tjóðveldis-tingmenn høvdu kenning á tingi, hóast tað at politikarar drekka, avgjørt ikki er nak-að sereyðkennið fyri tjóð-veldisflokkin. Veruliga átti ein als ikki at sýnt nøkrum menniskja samkenslu
Bæði á máltalvuni og í spælinum. Málið sjálvt var flott. Lukasz Cieslewicz trekti útfrá baklinjuni nakað í vinstru. Sendi síðani bóltin í handara málhorn. Júst sum vit kenna Lukasz frá 2011. Restina av
Rigmor. Hinvegin, Rigmor, tað handlar ikki um teg. Heldur ikki hetta, Rigmor. Hjúnabandið er ikki nakað individualiserað relativistiskt ting, men ein úrveljandi serstovnur, og tí, Rigmor, eigur s
Rigmor. Hinvegin, Rigmor, tað handlar ikki um teg. Heldur ikki hetta, Rigmor. Hjúnabandið er ikki nakað individualiserað relativistiskt ting, men ein úrveljandi serstovnur, og tí, Rigmor, eigur s
hús á Velbastað eftir Leon Andreassen, og sum Eyðun Andreassen hevur lagt til rættis, stendur nakað soleiðis: Tað var Jóannes í Búðini, sum á fundi í Sólarmagni 1912 reisti spurningin um at fara
kom B36 inn í myndina. Hann hitti eitt umboð fyri B36 og spurdi seg fyri, men hann vildi ikki krevja nakað serligt afturfyri. Alt, hann hugsaði um, var, at tað vegna lesnaðin var lættari at búgva í Havn
við sær sum vegleiðara á teininum. Tað noyðist hann, tá hann skal standa á skíðum, uttan at síggja nakað sum helst annað, enn um tað er ljóst ella myrkt. – Hetta var fyrstu ferð, eg var við til hesa skíðingina
nógv av mær sjálvum. Tað er gott at hava grundútbúgvingina, men tað er alneyðugt eisini at geva nakað av tær sjálvum. At vísa teimum, at tú eisini hevur verið ungur. At tú eisini hevur gjørt eitt og
merkir t.d., at børn við menningartarni ganga í serflokkum ella í serskúlum. Tað kann vera gott fyri nakrar næmingar. Men tá liva teir í einum sonevndum paralellsamfelag, teir koma ikki regluliga í samband
frisure og udtrykte derefter i de mest urbane vendinger sin uforbeholdne begejstring for min pæne nakke. Mortan og jeg kiggede diskret på hinanden, hvorefter den ene af os udbrød, at så måtte jeg nødvendigvis
