stovn til endurvenjingar. Hann fær framvegis ikki tosað, men eyguni ru klárari, hann hevur flutt armar og bein eitt sindur, og eisini hevur hann snarað høvdinum, sigur mosturin Mariann B. Petersen. Tað

tær ganga. Menninir hava bert eitt klædnaplagg bundið um miðjuna. Tey hava breiðar ringar, bæði um armar og bein, og tey hava perlur um hálsin. Hárið er flættað, stuttklipt ella rakað oman á høvdinum í ymisk

stórur. Tað eru tvinni eyðkenni hjá fólki í slíkari støðu. Hjá teimum, sum fáa ov lítið at eta, blíva armar og bein sera kløn og búkurin verður stórur. Eisini kemur hetta av, at børnini hava orm, sum kappast

freistandi stendur »tilsæt kun vand«. Nei, tað fer ikki at bera til á hesum sinni. Her má brettast upp um armar og eltast og rørast, so ikki eitt eyga er turt. Heldur ikki kann eg snúgva mær undan við at baka »hina

høgur skatur tekur arbeiðshugin frá fólki. Minka um skattin, so fara fólk beinanvegin at bróta upp um armar! Kendir økonomar vísa á, at hettar er ikki ein búskaparligur/vísundaligur veruleiki, men einans ein

samfelag klára at taka á okkum eina so stóra avbjóðing sum henda vinna er. Nú er at bróta upp um armar og fara til verka undir tí nýggja karminum.

visiónir fyri politisku gummiselluna tíggju ár fram, sum Tórbjørn tók til, brutu høvundarnir upp um armar og fóru til verka. At talan er um eitt tjóðskaparligt bragd av teimum stóru var fyrrverandi menta

hendi á krossinum. Vit eru sum kristin sett at bera Kristi sigur ´viðari til onnur, tí vit eru Guds armar í heiminum. Gud nýtir okkum til at bera tað góða til onnur. Sigurin er vunnin. Og grundvøllurin er

hendi á krossinum. vit eru sum kristin sett at bera Kristi sigur víðari til onnur, tí vit eru Guds armar í heiminum. Gud nýtir okkum til at bera tað góða til onnur. Sigurin er vunnin og grundvøllurin er

systirsynirnar út at dyrgja, og Jakku gjørdu teimum serligar smáar tráður, sum hóskaðu til teirra veiku armar. Dávur helt eisini, at í dag verða minnisvarðar reistir fyri okkara sjómenn, og alt gott um tað. Men