Góða Ingun, Hóast skjótt tvey ár eru liðin, síðan vit søgdu tær færvæl, kennist tað enn óveruligt fyri okkum, at tú ikki ert millum okkum longur. Sama dag, sum tú vildi verið 60 ár, fylgdu vit tæ
Góði mammubeiggi, nøkur fá orð til minnis um teg. Eg eri so sera hørm, um at eg ikki kundi verða við til tína jarðarferð, men tað hevði tú jú skilst best sjálvur. Minnist teg sum ein góðan mammubeig
Tú vart nakað serligt. Ein einari millum 45.000 føroyingar. Og so var tú bara so øgiliga nógv. Tú fylti nógv, men samtíðis so lítið. Tú var eitt so livandi menniskja samtíðis sum tú eisini var so aftu
Góði besti Jákup Andrias. Nú er umleið hálvt ár síðani tú fórt hesi fold frá. Tú vart borin í heim í Kalbak har foreldur okkara búðu á ungum árum inntil umleið 43. Síðani búðu tit hjá ommu okkara
Í farnu viku kom ein vinarumbøn inn á Facebook vangan frá mínum lærara og mentori Jóhan Mortensen. Eg sendi eina heilsan í innbakka; vónaði, at hann hevði tað gott. Fríggjadagin, lítla viku seinni, ge
Mangt prátið høvdu vit tvørtur um garðin, tá tú var á snórinum og eg í túninum, ella tá eg møtti tær, altíð so smílandi onkustaðni í býnum. Manga góða løtu sótu eg og Pól Jóhan og eisini Sigrid í tykk
Eg má byrja við orðunum, sum pápi tín yrkti: Frá fyrstu stund, tú ljósið sá, tú birti ljós í lon; í eygum tínum lýsti tá ein Himmalglæma von. Mín elskaði sonur! Eg helt, at hjarta mítt steðgaði, tá eg
Góði Kristin Tíbetur vita vit onki um, nær okkara síðsti dagur her á fold er komin. Eiheldur er tað tað, vit ganga og hugsa um. Sjálvandi var tað heldur ikki hetta, eg hugsaði um, hin 8. apríl, tá tú
Góði Margar, tungt er at sita her og skula skriva nøkur orð um teg. Tað kennist so óveruligt, at tú ikki er millum okkum longur. Dugi ikki rættiliga at skilja tað, at eg ongantíð aftur skal uppliva tí
Góði Per. Ikki hevði eg væntað, at eg skuldi skriva minningarorð um teg. Ein mann í bestu árum. Tað kennist ikki rætt. Eg eri meira enn fjórðingsøld eldri enn tú. Tað átti at verið øvugt. Tú hevur dri
