krakkaveldið og Føroya Løgting skal mobiliserast í einari tilgongd, sum tekur fleiri vikur. Einasta grund til at vit tykjast sleppa undan hesum nú, er at vit bert eru í januar mánað enn. Um hetta hendi seinni
SEV) kundu saktans eiga myllur í øðrum feløgum. Á fundinum bleiv tosað um eitt “modell” sum lá til grund fyri sundurskiljingini, og niðurstøðan var, at vit skuldu fáa semjuna avgreidda sum skjótast og eisini
udtalelse eller anden meddelelse, ved hvilken en gruppe af personer trues, forhånes eller nedværdiges på grund af sin race, hudfarve, nationale elle etninske oprindelse eller tro eller seksuelle orientering ,
fótbóltin, og hetta er tíðin, har tað er friður frá fótbóltinum – har báðir spæla við ÍF. Ein onnur grund er eisini tann, at vit vilja uppliva tann stóra og glæsiliga amerikanska stemningin, sum er í jól
onnur, hvat tú skal gera við lív títt. Spyr teg sjálvan.” Ja, eg havi hug at halda, at vit als onga grund hava at apa okkum eftir øðrum, ella lata onnur siga okkum, hvussu vit skulu liva og gera. Vit vita
Samstundis er talan um ta fyritøkuna, sum hevur víst undangongu á flestu økjunum, sum verða løgd til grund við val av ársins virki, og sum júst tí hevur megnað so góð og sjónlig úrslit. Virkið hevur verið
føroyingar og onnur, sum liva av fiskinum, so er navnið Hammerfest væl kent. Býurin bleiv brendur í grund av týsku nazistunum undir seinna heimsbardaga. Aftaná kríggi kom býurin aftur á føtur, og Findus-
Kongsbø. Tey húsini blivu niðurtikin fyri umleið 5-6 árum síðani. Dánjal bygdi upp nýggj hús á somu grund, og búgva mamma og pápi nú í kjallaranum. Har hava tey tað gott; ikki er ein dagur farin, uttan at
Johan M. Dam her avrikaði, vóru øll tey føroysku bløðini á einum máli um, og vit føroyingar hava alla grund til at minnast hesa hending, ið var orsøk til, at meira ferð og betri lag kom á sjóverjuna undir Føroyum
so nógv tímdu at vera føroyingar hesa løtuna, sjálvt um tað leingi ikki hevur verið nøkur serlig grund til at vera føroyingur. Tað er, sum við føroyskum politikki – sum minnir mest um tosið um konufólk