vit ikki støðuna í álvara, og taka øll neyðug stig, so risikera vit, at føroyska rossið við tíðini doyr út. Sum eg síggi tað, so er tað líka so sjálvsagt at varðveita tað føroyska rossið, sum tað er at

barnburðaraldri føða sama tal av børnum sum aldursføðitíttleikin fyri árið sigur, og eingin teirra doyr fyri 50-ára dagin. Sambært íbúgvafrøðini so er ein miðal føðitíttleiki á 2,1 børn eitt týðandi markvirði

siðaarvi, men verður einki gjørt, er vandi fyri, at livandi bátasmíð og vitanin um føroyska bátin doyr út millum fólk. Føroyski báturin sæst framvegis í brúki, um enn mest sum kappróðrarbátur, men bát

okkum. Tað eru alsamt fleiri og fleiri, ið velja at fáa sær føroysk klæði, so vandin fyri at tjóðbúnin doyr út er neyvan í væntu í nærmastu framtíð. Hvussu vit so brúka føroysku klæðini í dag, eru ymsar meiningar

eitt mál, sum børnini og tey ungu ikki nýta og ikki “kenna seg heima í”, minkar og minkar – til tað doyr. At málið kann “røra hjartastreingir” er gott. Tjóðskaparligur eldhugi er góður. Kærleiki til móðurmálið [...] yvirliva, má tað nýtast so nógv og so nógvastaðni sum gjørligt. Eitt mál, sum verður krógvað burtur, doyr. So latið okkum nú fáa føroyskt ordiliga fram á altjóða pallin, har hini málini eru! Út í vindin!

vit skulu úr, annars er álvarsligur vandi fyri, at føroysku húsdjórasløgini - í hesum føri rossið - doyr út. Um seyðin sigur nevndin, at støðan hjá seyðinum er ikki so ring, sum hjá rossunum og neytunum

Guttorm gitnan er í samband við ein danskan prest á Viðareiði. Hetta er um veturin, unga prestakonan doyr brádliga og prestur jarðar hana, hann er sera sorgarbundin og keddur sum rímuligt er. Dagin eftir

a tey, so eru ongin fræ at nøra seg, og um vit áhaldandi taka plantuna, so fær rótin ikki føði og doyr. Burturkastið frá skøru verður borið út í Endurnýtsluna hjá kommununi ella latið í gráa rusksekkin

allar ættir skera djúpt - reinsa ríkmansins óhumsku - krevja sín rætt ljósins kelda aldri tagnar og doyr floymir inn yvir tey mongu ið á leiðini fylgjast gevur styrki og áræði ljóskeldan aldri tornar vellur

æðrarnar í mønurennuni verða skorðnar av, so at heilin ikki fær blóð. - Hvalurin doyr ikki av at mønan er kvett av. Hann doyr, tí at æðrarnar í mønurennuni verða skorðnar av, so at heilin ikki fær blóð og