vit lesa um í Áp. 10, var tað beint tvørturímóti, tá fall Andin á tey, meðan Pætur talaði, og síðani vóru tey doypt. Altso tá ið tey trúðu Pæturi, fall Andin yvir tey, og soleiðis hevur tað verið síðani

yrkadag við dagsins gerning tota. Hon var helst skapt til annað lag enn tað, tey flestu syngja, tí fall hon frá ein dapran dag, tá sinnið mundi tyngja. Hon leitaði til havsins vað, har sjógvur kínir strond

av hesum heimi. Hann liggur í tí illa, stendur skrivað. Syndin hevur valdað, alt síðan menniskjan fall fyrstu ferð. Og øll eru vit fallin, eingin av okkum kann siga seg reinan, tað vita vit. Men vit síggja

kanningin var kend, eitt uppskot fyri løgtingið um at halda eina slíka fólkaatkvøðu. Men uppskotið fall - bara Sambandsflokkurin atkvøddi fyri tí. Her á gáttini til ár 2000 kunnu vit eisini staðfesta, at

dagar í okkara nýggju søgu ? tann 6. oktober 1992 og tann 9. juni 1998 ? standa sum minnilig tekin um fall og endurreisn. Hesar hendingar hava ein tvífaldan boðskap til okkara. Vit fegnast um, at okkara land

føroyingar tóktust hava gott tamarhald á, tá Estland skoraði eftir eina deyðbóltsstøðu. Og føroyska liðið fall ikki í fátt. Fimm minuttir eftir málið høvdu bæði Julian Johnsson og Jan Allan Müller roynt seg við

10 milliónir krónur úr Íbúðargrunninum hjá Húsalánsgrunninum verða brúktir til endamálið. Uppskotið fall burtur, tí løgtingið varð sent heim, men Javnaðarflokkurin fer at arbeiða fyri, at tað kemur í tingið

hann fyri, tá vit í meldrinum millum leikarar, venjarar og tíðindafólk fingu orðið á hann. Tá tosið fall á, hvat gjørdi munin í dystinum, var hann skjótur at svara, at tað so avgjørt var hugburðurin hjá

eru tað tó fleiri, ið eru okkara millum, ið enn minnast, og tí enn er verulieki fyri tey - í hvørt fall í minninum. Men vit yngru og fyri ikki at umtala tey yngstu ættarliðini, kenna lítið ella einki til

. Men í síðsta enda vórðu tað kortini hoyvíkingar, sum drógu longra stráið. Í seinastu sekundunum fall Kyndil av onkrari orsøk aftur til ónollurnar frá fyrra hálvleiki við ikki at brúka høvdið, og tað