Tá ið eldri sonurin og eg fóru út at geva okkara langommu og ommu á Selheyggi jólapakka í fjør, tóku vit hesa myndina. Ikki visti eg tá, at hetta skuldi blíva seinasta myndin, eg tók av míni kæru ommu [...] eisini onkra vandaferð undir krígnum niður til Skotlands at selja fisk. Seinni legðist hann upp á land og arbeiddi sum bryggjari á Føroya Bjór. Samanhaldið millum ommu og abba var sera gott. Tey hildu

verða verda at biða um. Mong ár seinni, tá Anker aftan á eitt langt tíðarskeið á sjónum, legðist upp á land, gjørdust vit báðir arbeiðsfelagar, og hetta er annað av teimum báðum tíðarskeiðum, eg kom at kenna [...] vildi gera so lítið burturúr, sum gjørligt. Hesi minnini liva, og tí brúkti Anker lív sítt væl. Nú okkara stutta summar er í hondum, er Anker farin inn í ævinleikan, har altíð er summar. Hvíl í friði. Kristian

Sólin var ikki farin niður klokkan átta í kvøld uttanfyri í tí spírandi urtagarðinum í nýggju húsum okkara í Hoyvík, sum Andrias ongantíð vitjaði, tí hann legðist fyri ein vind, lammaður og fjøtraður heili [...] tann æviga kelda til lív, sendi eg Andriasi ein heitan tanka, nú hann mót vestri var á flogi, til tað land, ið hann visti lá fyri framman. Hann var í góðum hondum á lívi og hann er ikki í minni góðum hondum

hitti onkran av teimum aftur. Tú lærdi okkum nógv, at vit skuldu hava ordan í okkara tingum, vera álítandi og passa alt okkara væl, tú var glaður tá vit báðar yngru fingu prógv í vetur. Lærdi okkum allar [...] Nøkur venda úteftir og nøkur venda heim ímóti heimbygd tíni. Alt goyma vit í okkara hjørtum, nú tú er farin heim til tað fagra land sum hesi vøkru ørindi siga: Hoyr nú, hitt fagra ljóð, sólin rísur, morgun [...] morgun er, dagarnir ganga, tíðin fer lívið styttist, altíð á ferð. Til eitt annað land, langt, langt burtur, har er gleði, sorg fána burtur, eingin grátur har er at hoyra, bert gleðirómur fellur tær í oyra

legði tú til merkis, hvussu gott skil hann hevði á staðanøvnum, og hvussu væl hann annars kendi land okkara. Theodor hevði eisini sítt at stríðast við. Við hjálp av góðari viðgerð vann hann á sínum trupulleikum [...] og alt, sum hon gevur, hevði vónað, at hann enn einaferð fór at sleppa at síggja várið og vakra land okkara í summarsins besta blóma. Tann vónin brast, men hann hevði sett sítt álit á Harran, og tað var

Buttercup, og enn einaferð var ein toftamaður skipari. Tað var Hans í Norði. Buttercup fór seinni á land á Siglunesi og bleiv vrak. Eftir tað fór Vensil við Expedit hjá Evensen við Andriasi í Túni sum skipara [...] spældi til tann fjórði maðurin kom. Í mínum uppvøkstri gekk Vensil systkinabarnið nógv niðan til okkara. Minnist at hann ofta slangaði sær á beinkinum og so fóru vit børn at beistast við hann. Tað dámdi [...] Ellisheimi og har býr Nanna framvegis. Vensil er farin. Men góðu minnini um hendan merkismannin liva okkara millum. J.M.M.

Aftur nú, fyri hálvum øðrum mánaða síðani, legði deyðin sína køldu hond á ein av okkara kæru, og hesa ferðina var tað frá tí fyrra endanum av lívinum. Lítli Terji hjá Atla og Mariu er farin, akkurát vorðin [...] bróður, Terji sum sonur, bróður, ommu- og abbabarn, bróðir- og systirsonur, tit fyltu ótrúliga nógv í okkara lívi, og tómt er at liva uttan tykkum. Friður veri við minninum um tykkum báðar. Tankarnir leita [...] Við tí kveikist gleðin har inni, Burt ófrið og kvøl rekur tað; Í trygd skal tað navnið meg bera Um land og um brúsandi sjó; Í tí bert eg sterkur kann verða ? Og doyggi eg, livi eg tó. ????????? Omma

Luffu í Miklagarði og Poulinu í Gimbrinum. Tá prædikumenn komu til bygdina, komu teir altíð inn til okkara. Hon hevði eitt umfatandi brævaskifti við trúboðanina út í heimin, millum annað í Kina. Orsaka av [...] fór hann til skips við Føroyinginum, hann var eisini við Imanuel og Venus. So legðist hann upp á land og fór at koyra hýruvogn, hann giftist við Britt, tey fingu 4 børn, Theodor, Eyðun, Eydnu og Ragnar

dag, Allahalgannadag, hetta tikið úr yrking eftir Jógvani Thomasen, ið doyði eftir at vera komin á land av Ernestinu hina ódnarnáttina undir Íslandi, Jógvan doyði í kulda undir einum varða hesa kavanátt [...] minnisvarðin her í Vágstúni yvir sjólátnar norðingar varð vígdur, og hevur líka síðan verið miðdepulin, okkara savningarstað til gaman og álvara. Enn einaferð hava vit nú fingið møguleikan at minnast teir sjólátnu [...] ungum nakað gott við á lívsleiðini. Soleiðis hevur tað tíbetur aloftast verið, og tað hava vit í okkara samfelag brúk fyri at halda fast við. Í ár eru 100 ár síðan Sjómansmissiónin byrjaði. Endamálið hevur

oddagreinum og lesarabrøvum leggja sitandi samgongu undir at raðfesta soleiðis, at okkara sjúku, eldru, veiku og okkara skúlaverk skulu gjalda fyri minkandi blokkstuðul. Hetta er rætt og slætt ósatt. Hetta [...] miðvísur. Vit kunnu nú sum heild fáa trivnað, áræði og nógv størri samstarv at blóma í okkara almanna- og heilsuverki og í okkara útbúgvingum. Ábyrgd skapar vælferð Nú ræður um at halda rimmarfast við fullvel [...] brúktu uppá heilsumál. Sostatt fór góð helvt av hvørjari krónu, sum Løgtingið játtaði í 1990, til okkara eldru, sjúku, veiku og til mentan og útbúgving fyri øll. Tveir triðingar av hvørji krónu í 2001 Í