kortini som í tí, at hon er og verður ein tvívegis tilgongd, ið sameinar tað, sum í hvørjum føri er okkara (umhvørvið, mál, hevd osfrv) við tað, sum uttaneftir kemur (eitt nú heimsbókmentirnar osfrv.)
Brúkið trygdarbelti! Tað er ilt at meta um, hvørt tær tríggjar, sum lótu lív í vanlukkuni, høvdu verið okkara millum í dag, og um Súsanna hevði sloppið frá vanlukkuni óskadd, um øll sótu í trygdarbelti. Men
tann blokk vit vilja retur til Danmarkar, men gevur tað okkum meiri sjálvstýri? Um vit skulu tryggja okk-um soleiðis, at danska stjórnin ikki kann fara inn og taka av alla deligatión av teimum málum, vit
saman við okkara vinum” o.s.fr. Her verður heitt á fólk um at skriva ymist um, hvussu ”ræðuliga gott” tað er at búgva í Føroyum. Sum kunnugt vikna orð, sum í heilum verða havd á lofti, so okkum tørvar
miðlafólk í okkara almenna public service stovni, Kringvarp Føroya. Hin 22. mai í ár boðaði Føroysk Miðlafólk frá í skrivi til Fíggjarmálaráðið, at felagið vildi hava samráðingarrættin fyri limir okkara
lønina. Okkara politikarar hava kopierað lukrativu pensjónsviðurskiftini, sum danskir politikarar hava. Men tá tað snýr seg um at halda aftur, so kopiera okkara [...] munurin á donskum og føroyskum stjórnarleiðarum er, at Løkke og Thorning handla, meðan okkara snakka og kanna...
frið ta løtuna. Hjá elektrikaranum var klaver í stovuni og eisini hjá okkum. Vit klimpraðu nógv og sungu, tá eitt høvi var, og okkurt dugdu vit at spæla í felag. Tá Richard Dans hevði dansiskúla fyri [...] kappaðust eitt sindur um, hvør skjótast dugdi kvæða- ella sálmaørindið. Í skúlanum nappaðu vit av okkara heimabundnu, fagurlittu troyggjum og løgdu “nappið” vandaliga millum bløðini í lesibókini. Og [...] og ein uppliving av teimum heilt stóru, tá ein nýmótans klædnabúð læt upp í grannalagnum hjá okkum. Har sóu vit danska skemtaran Osvald Helmuth í onkrum flottum tweedjakka geva klaksvíksbørnum
útmynt, opinskárað og spyrjandi, nógv fagrari enn Mona Lisa, sum ikki hevur tey sálareyðkenni, sum okkara mæta Ruth Smith hevur í sínum sjálvsmyndum. Ruth Smith Tú heldur, at hon hyggur at tær, men
ikki at ganga fram, so fært tú tey ofta at ganga ein annan veg. Í so máta eru tey slett ikki ólík okkum føroyingum, sigur hon við einum skálkabrosi. Í gerðinum bítur Brynja aftur frá sær. – Her er tað
ikki at ganga fram, so fært tú tey ofta at ganga ein annan veg. Í so máta eru tey slett ikki ólík okkum føroyingum, sigur hon við einum skálkabrosi. Í gerðinum bítur Brynja aftur frá sær. – Her er tað
