nærum tvey ár. Vit høvdu ikki býsúklu tá, sum onkrir aðrir handlar høvdu, og vit høvdu heldur ongan bil. Vørurnar vóru bornar út til fólk í leypi. Fólk ringdu, og so fingu tey vøruna borna. Men tað vóru
leigaðu vit uppi hjá Skælingseinkjuni upp við gomlu brandstøðina í Tróndargøtu. Haðani fóru vit til Bil Óla, har Mimir er í dag. Vit búðu eitt ár uppi á loftinum og eitt ár í neðra. Harfrá fóru vit til Herthu
sloppið inn í Havnina at fáa arbeiði. Teir vóru sum so ikki í verkfalli tá. Eg var vitandi um, at bilurin fór heilt niðan á Hvítanes at steðga teimum, tá ið teir komu hagar. Verkfallð vardi í meira enn
Havn 75 ár. Johan er føddur og uppvaksin á Skarvanesi. Í 1945 flutti hann til Havnar. Hann koyrdi bil hjá pápanum, Mortan Sim-onsen og seinni á Bilstøðini í J.C. Svabosgøtu. Hann var ein av fyrstu par
hann engdi fyri seg sjálvan. Men transistarin er frá í høsnagarðinum og vit hoyra tónleik: Tobbi og Bill og Manchestersangurin. So man kann ikki siga, at Føroyingar mangla nakað. Tann dresseraði føroyingurin [...] pengunum hjá okkum og so byggja tunnlar fyri tað, sum leypur av, tá tey øll hava fingið sær nýggjan bil. Ein politikari eigur at vera ein fólksins tænari. Ein visioner, ein idealist, sum brennur fyri nøkrum
venjarar, at teir skulu taka dystin upp við garvaða veteranin. --- Fakta Teir átta settu Venjari Felag Ár Bill M. Jacobsen B68 33 Jón Simonsen ÍF 34 Sigfríður Clementsen EB/S 34 Eyðun Klakstein KÍ 34 John Petersen
gjørdu túr kortini. Tað er ein søga í sambandi við Cristian. Systir hansara var gift við Johan Hendrik (Bill) Rubeksen. Eina ferð varnast teir, at ein skonnart var í havsneyð sunnanfyri Nólsoynna í heilt ringum
enestaaende og hans Hjælpsomhed mod dem, der trængte og henvendte sig til ham, er velkendt. Ualmindelig billig var han altid i sit Salg, men var Køberen fattig, saa Jacob i Lejnum aldrig paa sin egen Fordel.
Føroya fyrsti bilur kostaði 5.500 krónur, og farmagjaldið var 500 krónur. Teir keyptu skjótt ein bil afturat. Tað er av góðum grundum, at einki er frætt um Johannes. Hann doyði longu í 1924 av eini vanlukku [...] Færøerne og uddannede sin Medejer Just S. til det samme, saa at han for det meste passede og kørte med Bilerne, da han selv tillige havde Doktobaaden at passe. Hevði eisini grammofon Johannes Død var os en stor
og tað seinkaði okkum nakað. Men man verður heldur ongantíð heilt liðugur við at gera ein slíkan bil, greiðir hann frá. Spurdur, um teir hava royndarkoyrt bilin, og um teir vita hvør topppferðin er, svarar
