havt ein kassagittar og seinni eitt klaver, sjálvt um ongin ordiliga spældi seriøst upp á tey. Eg gekk til klaver sum ungur. Men so, tá ið pápi mín hevði fingið ein nýggjan gittar úr Spania, sum skuldi

góðan frið fyri mær. Spælir tú nakað ljóðføri? - Nei. Hóast musikkskúlin hevði mong tilboð, tá eg gekk í skúla, so havi eg aldrin kent meg drignan at nøkrum ljóðføri Syngur tú undir brúsuni? - Vanligvís

men heima við hús havi eg eitt klaver, sum eg seti meg við, tá ið eingin er heima. Í mínum ungu árum gekk eg í 2- 3 ár til klaverundirvísing hjá Rigmor Waagstein. Men hugurin var ikki tann stóri, og tað nívir

dyst. Hann bað meg taka dómaraprógv. Tá hann ringdi og fortaldi, at eg skuldi døma í bestu deildini gekk tað upp fyri mær, at hetta var álvara, greiður Petur Reinert frá. Dysturin millum B68 og VB endar [...] máttu vit læna útgerð, sigur Petur Reinert. Hann hevur eisni roynt at dømt eitt walisiskt lið, har tað gekk meiri út upp á at øsa seg sjálvan upp, enn at spæla fótbólt. Men hóast hann hevur dømt fleiri spennandi

av yngru prestunum, ið fær henda heiður. Jóannes Purkhús vaks upp í Klaksvík, har hann eisini gekk barnaskúlan. Hann fór síðani á Kambsdal í miðnámsskúla og haðani til lærda háskúlan í Århus

vísti Páll á Reynatúgvu á, at honum dámar serliga væl høllina, ætlanin var at gera á Strondum, tí hon gekk øllum ítróttarligum krøvum á møti. Tað merkir ikki, at hann hevur nakað ímóti stórhøllini, ætlanin

umframt eina frystiboks, sum hann hevði keypt sjálvur. Prátið við sosialráðgevan á Almannastovuni gekk væl, men á veg út gjøgnum hurðina, bað hann tey bera útleigaranum eina heilsan. - Eg skal skjóta teg

til sjeikin og fortalt honum tað. --- Kristina var glað fyri at vera heimaftur komin. Tað gekk ein tíð, og alt gekk sína vanligu gongd. Men so eitt kvøldið, tá hon og sjeikurin skuldu rættiliga hugna sær

viðgerð við tjøru, sum bleiv smurd mest sum um allan kroppin. Vit livdu í ein slags eymi av tjøru. Tá eg gekk framvið, søgdu fólk, at tað luktaði sum um at eldur var í onkustaðni. Viðgerðin virkaði, men eitt

skríggjaði og skralaði, dansaði og hoppaði, sigur Katrin. Gekk út yvir børnini Hon var einsamøll heima við teimum báðum yngru børnunum, og hennara róp gekk tí mest út yvir tey. Tá ið friður so nøkulunda var fallin