Føroyum gekk óføra væl, og so at siga øll modellini vóru at síggja á teimum føroysku vegunum, og sølan vaks til umleið hundrað Renault bilar um árið í seinnu helvt av sjeytiárunum. Hetta økti sjálvsagt um virksemi

viðkomandi farin so púrasta skeivur í hesum. Heldur var tað nú soleiðis, at trýstið oman á gula málið bara vaks. Fyltir við sjálvsáliti royndu teir at kvala seinastu restina av mótstøðu burtur úr Brøndby, og eftir

til ?97. Eg blev liðugur við útbúgvingina, fekk arbeiði og pening á bankabókina, og tónleikanýtslan vaks munandi. Onkuntíð upp í 6-8 fløgur um mánaðin. So kom tann stóri dagurin, tá ein vinmaður keypti ein

til mangt seinni, ið ikki er komið inn á í hesi samrøðu. M.a. er mangt at siga frá tíðini, tá hann vaks upp í Øravíkarlíð og siglast mátti um fjørðin, um ein skuldi á Tvøroyri, skuldi ein ikki ganga ella

Niels Winth­er Poulsen úr Skopun og Krist­i­onnu, f. Mikkelsen av Tvør­oyri. ##med2## Jóhan Hendrik vaks upp í Skop­un hjá foreldrunum sam­an við yngru brøðr­u­num, sum eisini eru kendir menn í Føroyum,

vístu afturgongd av fólki í barnførum aldri og harav minkandi barnatal, meðan talið á eldri fólki vaks. Hetta fekk onkran kollfirðing at staðfesta, at nógvu gomlu dreingirnir í Kollafirði – ein uppá mørkina

lýtaleysa koyribreytin grivin upp, øll sum hon var, og asfalterað av nýggjum. Skuldin hjá klaksvíksingum vaks. Men ikki eitt tað einasta træ varð gróðursett og ongin bonkur innhugsaður. Og ikki eitt orð á fundinum

ensk­um og donskum. Tað er ó­neyðugt at siga, at her er nógv komið afturat. Sigrun er fødd og upp­vaks­in á Eiði. Foreldrini hjá henni vóru Brynhild og Gun­nar Andreassen. Mamm­an var av teirri kendu

sjógvi. Motorurin gekk enn, og lensipumpan var í lagi. Áðrenn vit høvdu verið nógvar minuttir um borð, vaks hann vind­in, so har var einki at gera enn at sleppa sær av skipinum og bjarga fransmonnunum. Tað [...] prátað við Affe, fór eg ongantíð frá honum tungur í sinni. Alfred var av góðum bergi brotin. Hann vaks upp í einum heimi, har tann regla altíð galt sum hekk uppi yvir køkshurðini heima, har mong vóru børnini

tjóðskap um til politisk kröv um sjálvræði. Sum árini gingu og stríðið um fólkaræðið í Danmark harðnaði, vaks hesin ivin í Friðriki Petersen og fekk hann at enda heilt at venda tjóð­skapar­rørsluni baki. Samanumtikið [...] snaraðist so við og við saman við tað, vit kunnu kalla føroyskt ný­tilvit, t.e. tað samfelagstilvit, sum vaks fram eftir at gamla bygdarsamfelagið fór í toftina. Í vekingarrørsluni drangar Victor Daniel­sen eyðvitað