kring um seinastu jól. Og vitið hevði hann til seinasta andadrátt. Sínar fríløtur nýtti Tróndur úti í Guds ríku nátúr. Hann var mikil ítróttarmaður alla sína tíð. Haravleiðandi var hann fimur og sera kvikur
hvussu djúp sorg teirra er. Latið okkum ikki gloyma teirra neyð, men rætta teimum eina hond og rópa til Gud um at veita hjálp til teirra stóru neyð. Samstundis minnir hetta okkum staðiliga á, hvussu stórliga
nú eina løtu í kvirru, leggur saman hendur, biður fyri gudstænastuni og leggur alt kirkjufólkið í Guds sterku hendur. So fer deknurin, Aslaug Olsen, brádliga á føtur. Nú munnu øll vera komin, sum annars
tæna útlendskum og føroyskum privatum peningaáhugamálum. Serstøk gil sum Fossdalsgjógv, uttangarðs í Guds fríðu náttúru, skal ognartakast til bygging tí ein hotelstjóri skal hava enn eina Michelinstjørnu
at latið hann staðið einsamallan við trupulleika sínum. Eitt viðgerðarstað, merkt av kærleika Guds, har grøðandi armar Frelsarans virka, vildi sett hendan, og mong við honum, í tað frælsi, sum tey
ikki her. - Fólk siga so nógv løgið, tá tey royna at vísa samkenslu. Onkur hevur sagt, at tað var Guds vilji, og onkur hevur sagt, at tá tú hevur gudstrúgv, hevur tú ikki tørv á sálarligari hjálp. Men
broytt fullkomuliga, og teir kundu í ringasta føri komið heim aftur til síni kæru í kistum. Men eitt Guds undur bjargaði teimum frá tí ringasta sum henda kundi. - Men taðvejden, man reagerar so løgið aftaná
á fólk, sum ikki kunnu allíkavæl standa móti girndini um at giftast. Og Móses tosar um, at tað sum Gud hevur ført saman skal maður ikki skilja. Kristindómurin verður av hinum stóru heimsátrúnaðum kallaður
tað av sjónum, av landinum, ella pening á ellisárum til lívsins uppihald - tóku teir ímóti sum eina Guds gávu, sum ikki skuldi søplast burtur, men nýtast á skynsaman hátt. Fyrsti kunnleiki mín um Sparikassa
framat. Kanska? Ein og hvør man hava upplivað dagar, tá hvørki eitt ella annað gongur eftir vild – og gud hvat slíkir dagar eru møðandi. Tá, ístaðin fyri nær, óhepnið rakar, finst ikki verri tónleikur og
