boðskapur skal orðast, so hann glíður væl niður hjá fjøldini, sum politikararnir munnu halda vera býtta. Ofta verður leitað í bókmentasøguna eftir einum tráði, og í ár stóð Mikkjal á Ryggi fyri skotum. Hóast

Har ert tú rótfestur Natte segði at har tú er uppvaksin, har ert tú rótfestur og hagar vitjar tú ofta aftur í huganum, líka mikið, hvar í landinum, ella hvar í heiminum, tú festur búgv. ­ Eg havi verið [...] Og soleiðis helt Natte at hann kundi hildið á og funnið dømi um, at hugurin leitar aftureftir og ofta lendir aftur í Hvalba . ­ Kanska betalir tú skatt onkra aðrastaðni, kanska hevur tú hús og familju

hevur eisini roynt at spurt seg fyri, hvussu tað ber til, at skipanin ikki virkar. Eitt svar, sum hann ofta fær til tann spurningin, er, at skipini hava nokk av fiskidøgum frammanunundan. - Burtur sæð frá

ábyrgd, virðing, sum fylgja við, tá ið børn fara um markið, ið ger tey til vaksin fólk. Skiftið sæst ofta aftur í klædnabúna og øðrum viðvíkjandi útsjónd, hárgreiðslu og atburði yvirhøvur. Eru onnur eyðkenni

øll síni fimm skot úr ellivu metrum í málið, meðan KÍ misnýtti eitt skot. Steinbjørn Jacobsen, sum ofta plagdi at vera brotssparksskjútti, sendi sína roynd í stólpan aftanfyri HB málverjan. Og so var s

høvdu verið heima á Sandi ella aðrari bygd í Sandoynni. Í Útvarpinum nú á døgum verður eitt sjóøki ofta nevnt í tíðindasendingunum: Persaraflógvin, en í næstu sending kann sama øki gott eita Persiskiflógvin

ikki hevði sæð áður. Tíannverri doyði hesin mæti listamaður alt ov ungur, áðrenn hann fylti 30 ár. Ofta sæst verðin stór í smáum gluggum, har listafólk liva dagin og tíman øðrvísi enn vit onnur í kjøti

nágreinar: – Brýtur man skallan, so spreing­ist trummhinnan ofta, og tað kann síggjast sum bløðing. Tað er eitt greitt tekin, sum Kári man hava sæð ofta. Síðan tekur Høgni eina pinsett, lyftir eygnalokini upp [...] frá. Tó heldur Kári, at tann mest óhugaligi parturin av øllum arbeiðinum, er tann, sum Ove hevur. – Ofta er arbeiðið ótespiligt og lukturin øgiligur, sjálvt um man venur seg við tað. Men eg fari ongantíð [...] blóðtøpp í hjartað. Vanliga mugu vit skera bringurúmið og búkrúmið upp. Er einki at finna har, hyggja vit ofta at heilanum eisini. Og nú kunnu vit byrja við at opna bringurúmið og búk­rúmið, sigur hann við Ova

av­hoyring av stórum parti av mann­­ingini. Men nú vóru teir ikki so stór­orðaðir sum i Tingakrossi. Ofta er tað eisini so. Men kortini má hetta alt í alt hava verið ein ógvislig upp­living hjá manningini

Hevði eg gjørt hana í dag (1989), so hevði eg sett slengrikjølar á hana beinanvegin. Hetta talaði eg ofta um við Jógvan í Skálum, men hann var einki við uppá tað. Eg fræt­ti tó seinni, - eftir at eg hevði