enn nú; hann var tann visuelt hugaði Yrkjarin við stóra Y, sum framsýndi saman við tveimum myndlista(vin)monnum. Hann sýndi tá fram yrkingar og yrkingafragment, sum við spritttusj, brúnum klistribandi og
føroyingar. Her í Svøríki er tað so, at tónleikur og tónleikaídnaðurin verður tikin í álvara sum ein vinnuvegur. Í Føroyum eru vit nústani farin at skilja tónleik sum annað enn bara fjas; so hetta er eitt
Peter Holm onga løtu í. Bæði innlán og útlán Kaupthing hevur, sum vituligt er, longu lænt føroyskum vinnulívi hópin av peningi. Samanlagt er talan um á leið hálvaaðru milliard krónur í útlánum. Ha [...] t vinnulív í Føroyum í framtíðini? - Tað vóni eg. Vit koma helst at síggja eitt meiri dynamiskt vinnulív við einum meiri dynamiskum eigaraskara. Teir nógvu virkishandlarnir, vit hava sæð seinastu [...] samfelagnum sum heild, heldur Peter Holm. Peter Holm er ikki fegin um, at broytingin í lógini um vinnuligan fiskiskap, sum verður løgd fyri tingið í næstum, setir stórar avmarkingar fyri samanleggingum
politikk, kríggj og samfelag. Til seinast fari eg at venda aftur til Dead Poets´ Society og okkara góða vin John Keating. Filmurin hevur ein enda, sum er bæði syrgiligur og upplyftandi. Kanska kann ein siga
árið. So var farið undir at leggja gólv og tílíkt. Her hava nógvar góðar løtur verið, og nógv góð vinarbond eru knýtt her segði hann. Uttan hendan sjálvboðna stuðulin, stóð eingin høll her í dag. Og
vitja og fúsur at hjálpa, har ið á stóð. Við hesum fáu orðum lýsa vit frið yvir minnið um okkara góða vin Jóhannes Eli Iversen. Bindiklubburin
húsum. - Honum dámar eisini væl at ganga túrar, sigur Maria. Hon hevur altíð ein trúfastan ferføttan vin við sær, nevniliga hundin Kelly. Hann er eitt “gadekryds”, sum hon málber seg. - Hann hevur vant seg
inn í norsku frálandavinnuna. Hann meinar at meir kapping á økinum vil hava all stóran týdning fyri vinnuna, og at uppfinnsemi og nýggjar loysnir vilja økja um kappingina. Proppin út aftur Bård Johansen
royndir innan sama øki. - Hetta var eitt gott høvi at menna seg sum búskaparfrøðingur innan oljuvinnuna, men hetta var tíðaravmarkað, so eg fór aftur at arbeiða hjá Dana og Føroya Kolvetni, haðani
var maður, vildi ei bróta sítt orð, í vertskapi fróður og glaður við egið sum við annans borð. Ei vin í neyð teir gloymdu, æran var teirra mið, og hana so væl teir goymdu alt eftir Norðmanna sið.” Mong
