og so kom hann kvikliga eftir Sandinum og tók eina hond í við viðførinum. Og innumkomnir var hitt besta ikki nóg gott til okkum. Hjá honum skuldi okkum einki tróta. Og dagarnir í Vági vóru nakað heilt fyri [...] við stuttum millumbili fyrst misti ommu og síðan móðurbróður. Men eingin livir sjálvur eitt langt lív uttan at føla miss og sakn. Tað visti abbi. Men vit halda ikki, at abbi føldi seg einsamallan – hann
høgt. Omma og abbi gloymdu heldur ikki at verða góð við hvønn annan, hóast tey høvdu havt eitt langt lív saman, og soleiðis vóru tey ein góð fyrimynd fyri bæði børn og ommu- og abbabørn. Abbi kom frá einum [...] fólkini vóru, so livandi var mál hansara, tá ið hann greiddi frá. So væl dugdi hann at geva søgunum lív, at vit vaksnu abbabørn enn minnast tær. Eg minnist mangan góðan túr suðuri í Vági, har omma og abbi [...] tá tey gjørdu av at flyta til Havnar at vera nærri familjuni. Abbi plagdi at siga, at tað var tað besta, tey høvdu gjørt, at tey fluttu til Havnar. Og hóast vit ofta tosaðu um húsini í Vági, vóru vit eisini
árini vann HB FM heitið. Eftir at hann hevði verið burturi frá fótbólti í nøkur ár, var Knút aftur á besta HB liðnum í 1970. Hann umboðaði tríggjar ferðir Føroyar á landsliðnum. Fyrsta dystin spældi hann í [...] starvsfelagi, tí hann var sosialur og góður at tosa og vera saman við. Hann gørdi sítt til at fáa lív og ró í eitt annars stressað arbeiðspláss. Øll starvsfólk vóru góð við Knút. Saknur er í honum. Friður
framvið har og verður helst til gleði fyri fólk og fæ mong ár framyvir. Sigast má at tú hevði eitt ríkt lív á mangan hátt, men so sannliga eisini nógvan mótburð við herviligum sjúkum. Tú kendi lívsins stormar [...] góðum eginleikum og hetta gav mær nógv av lívsførningi sum systir. Tú unti mær og øðrum við altíð tað besta. Hugsi ikki øvundsjuka var eitt orð, íð tú kendi til. Góði Jákup Andrias: Takk fyri alt tú gavst mær
lágvaksna manninum. Hvør man hava vundið so nógv úr síni sál - sínum heila - sum var til frama fyri tað besta í samfelagnum - sum júst John! Hann hevði nevniliga fatur á lívsins kjarnu: hvussu vit eiga at húsast [...] John royndi at liva eftir og royndi at fáa okkum onnur at fata og virða. Tí stríddist hann fyri tí besta veiðiháttinum, veiðufarinum, hagreiðingini osfr. Nú litið verður aftureftir og tú veruliga gevur tær [...] verða settar í verk. Her skuldi tí verið nokk at tikið av hjá bæði vinnulívi og politikarum. Alt sítt lív virkaði John fyri hesum eina: hvussu kundi hann fáa føroyingar at troyta livandi tilfeingið rætt og
endaleysi kærleiki hava ríkað hennara lív ómetaliga – eisini seinastu tríggjar vikurnar.?? Elskaða Kata. At fáa eina systur, sum bara er 20 mánaðir yngri, man vera besta gáva, ein systir kann ynskja sær. Tú
Nú eru nakrir mánaðir farnir, síðan tit løgdu árarnar inn. Tit fingu eitt langt lív saman og náddu at halda gullbrúdleyp. Sum ungur var Jógvan sjómaður. Hann fiskaði, sum so mangur, undir Íslandi. Seinni [...] og hon var so fitt og vøkur sum ein eingil. Hárið var livandi og so sítt, at tað fjaldi hana. Tað besta eg visti var at hyggja, tá ið Olgamostir greiddi hárið og flættaði tær longu flætturnar. Olgamostir
Nú eru nakrir mánaðir farnir, síðan tit løgdu árarnar inn. Tit fingu eitt langt lív saman og náddu at halda gullbrúdleyp. Sum ungur var Jógvan sjómaður. Hann fiskaði, sum so mangur, undir Íslandi. Seinni [...] og hon var so fitt og vøkur sum ein eingil. Hárið var livandi og so sítt, at tað fjaldi hana. Tað besta eg visti var at hyggja, tá ið Olgamostir greiddi hárið og flættaði tær longu flætturnar. Olgamostir
Líggjas var raktur av ringari sjúku fyri nógvum árum síðan, og sum tók hansara besta førleika. Ikki gekk so long tíð og Líggjas var aftur á fótum, og við einum dirvi sum fáur menti hann seg aftur, og var [...] vitan til víðari brúk í lívinum, og var hetta tíðarskeiðið nakað, sum sermerkti Líggjas alt hansara lív. Handverkari var hann sum fáur, ofta vórðu boð eftir honum, um okkurt skuldi gerast ella vegleiðing
partur av teimum fólkunum, sum høvdu valt at seta seg á Ráðhúsplássið at hyggja eftir dystinum í besta sólkskinsveðri og 25 hitastigum, høvdu latið seg í okkurt plaggið, so at týðuligani sást, at hetta [...] luna, hóast teir taptu. Men ikki var nøkur serlig gleði at síggja, og ei heldur var nakað serligt lív í býnum um kvøldið, hóast onkrir danir leitaðu sær oman í Nyhavnina at skola ósigursgleðina niður við
