Í annaðkvøld klokkan 19 verður afturvendandi uppboðssølan hjá Suðuroyar Norðara Bjargingarfelag. - Uppboðssølan gevur felagnum eitt munandi íkast til raksturin. Tað staðfestir formaðurin í felagnum, C
er, tá ið ein persónur fer at drekka um morgunin, ella enntá fyrr, á nátt, fyri at kenna seg nøku-lunda væl til passar, tá van-ligi dagurin byrjar. Eitt annað tekin er, um rús-drekka leiðir hann, har hann
heim. Heim og yvir aftur til Íslands Vit vóru ikki leingi heima, men fóru yvir aftur. Tað var á nøkulunda sama hátt sum fyrru ferð. Tað var ikki nakað fast vit fóru yvir til. Tað vanliga var, at menn fóru
fall í bakkanum í 1894, bert 18-19 ára gamal. Teir vóru fimm mans, sum fóru út um oynna at draga lunda, og tað leyp oman yvir teir. Umframt Jens umkomst eisini Jóhannis í Nýggjustovu. Hestur var framkomin
1944, og hann misti eisini abban á Bakkafjørðinum fyrst í hini øldini. Hjá Kaj hevur tað verið nøkurlunda sum hjá teimum, sum greitt er frá í hesi grein. Framvegis kennir hann fólk, og hann varð eisini inni
“Riddarin” á fiskiveiði á Eysturlandinum í 1927. Tað hevði gingið væl, og fiskaríið var so nøkurlunda. “Riddarin” tók umleið 350 skippund (á 160 kg, 56 tons) av saltfiski. Til hendan fisk brúktu teir
fóru í bjørgini. Millum aðrar var Hans David í Fagrastovu ein so óførur bakkamaður. Teir tóku bæði lunda og havhest og eisini annan fugl. Vit fingu landpart av fugli í mun til ta jørð, vit áttu. Tað sama
Beint uttanfyri var ein lítil oyggj, har tað var nógvur fuglur, og bøndurnir góvu loyvi til at veiða lunda og lomviga. Fingu teir nógvan fugl fekk bóndin landpart. Teir fingu eisini egg. Vattarnes var ein
systkinabørn. Pápi Mikines var ein framburðsmaður. Hann fekk sær til dømis útgerð til niðursjóðing av lunda og lambskjøt. Hesin matur var sera væl umtóktur av bygdarfólkinum, og onkrar dósir mundi eisini fara
var ein jarnpláta uppi undir. Plankin var tó ikki ordiliga leysur, og vit fingu dunkað hann nøkulunda niður við eini sleggju. So vit við margarini at smyrja, har opið var, og so at negla skottini omanyvir
