summarfríð. Tá Yngd kemur aftur í heyst verður blaðið broytt. Eitt nú verður tað eitt nýtt layout sum lesarin skal venja seg við eftir summarsteðgin. Í hesum seinasta blaðnum, á hesum sinni, fara vit at gera

undirskrift sjálvandi. Yvirskriftin er sensatiónskend: »Sleppa nú at halda jól á Kuba«. Tann gløggi lesarin fatar skjótt, at handan hesa yvirskrift fjalir seg ein ætlan um, at fáa lesaran at halda, at kubanar

yrktar, og í bókini eru tvey yvirlit, annað so til ber at sláa upp heiti og fyrstu reglu, hitt so at lesarin fær yvirlit yvir, nær tær ymsu yrkingarnar eru yrktar. Tað er abbadóttir Símunar, Turið Sigurðardóttir

myndum. Andafjakkari Krýnikur úr døkkari fortíð 2 eftir Michelle Paver er onnur krýnikan um Torak. Lesarin fer við honum eina spennandi ferð gjøgnum skógin til Kópaoyggjar. Torak skal finna orsøkina til,

vónir um, at tað fer at eydnast at finna semju uttan at senda boð eftir semingsmonnuum Men tá ið lesarin úti á bygd í Føroyum, fær hetta blaðið upp í hendur, er tað kanska longu greitt, hvussu úrslitið

serligur dentur lagdur á sonevndu populervísindaliga partin, og komandi átta leygardagarnar fær lesarin her í blaðnum møguleika at staðfesta, í hvønn mun frálæran hevur eydnast. Átta av teimum uppgávum

hevur ítróttarfelagið á Toftum 40 ára ársveitslu. Men her er okkurt, ið ikki rímar saman, hugsar lesarin, tí tað eru bara 34 ár síðani vit skrivaðu 1968. Rætti samanhangurin er kortini ikki so torskildur

talan er um tín atburð, og at sambandsvongurin er vaksandi). Eftir at hugsa seg væl um, so kann lesarin sjálvur gera av, hvør er skikkaður og búgvin at sita í stjórn.

fingið vitjan av Spælimonnunum hevði verið vónleyst. Men um vit til stuttleika nevna londini, so kann lesarin hava í bakhøvdinum, at í USA til dømis eru eini 50-60 støð, har teir hava spælt. Aðrastaðni eru kanska

lýsingar liva við sítt egna lív, og lesarin ótolnast. Eitt annað dømi er játtarafundur á Trymsoy, sum kann rættvísgerast við mótsetninginum millum kirkju og sekt, men lesarin hevur varhugan av, at søgugongdin [...] verið í, átti aldrin at havt verið hildið, og tað gerst tí heldur ikki eydnusælt. Tað seinasta, lesarin frættir um Simonu, er har sýslumanskonan, frú Skjoldhammer, spyr Vitus, um tað passar, at Simona [...] forvandlet, da blev hans blik luende, hans anråbende og klagende stemme gik gennem marv og ben...« Lesarin sær eitt dupultmenniskja, ein dagsins Dr. Jekyl og ein kvøldsins Mr. Hyde, líkasum seinni Ankersen