eru tingfólk, sum eiga avgerðina, og tað eru bara tingfólk, sum kunnu broyta avgerðina. Alt annað uttanumtos er kávalótir, tí tingfólk vilja kráma sum mest í egnan lumma. Tað eru so nógv
ið undan lágløntu fakfelagsfólkunum í ólukkumát. Eitt er skattalættin til tey ríku, annað er pensjónsskattingin, sum er framd fyri at fíggja skattalættan til tey ríku – og sum nú
tilbúgving, ið neyðug er. Men hetta snýr seg eisini um hjá okkum menniskjum at duga at skilja hvønn annan, duga at lurta og duga at fanga tey signal, ið kunnu vera ábendingar um, at eitthvørt er ávegis
anum. Vit bíða tí spent eftir tí mentamálaráðharranum, sum hevur rygg til at taka avgerð um, at annaðhvørt missir Kringvarpið rættin til lýsingarpengarnar, ella má kringvarpsgjaldið - og public
BankNordik. Tað er væl skiljandi, at hetta málið elvir til høvuðbrýggj í politisku skipanini. At Jóannes Eidesgaard hugsar seg væl um – og vendir øllum møguleikum, er ein sjálvfylgja. Um íleggjararnir
Ultimatumið frá Javnaðarflokkinum til løgmann framman undan fíggjarlógarviðgerðini var annaðhvørt »at reka fyrilitarleysan borgarligan sparipolitikk saman við Fólkaflokkinum ella
in tosar um at fáa ferð á Føroyar. Tey tosa um »okkara land og okkara ábyrgd«, og at eingin annar skal skapa loysnirnar fyri okkum. Vit skulu skifta kós og taka ábyrgd – og so vil Tjóðveldi
hjá komandi landsstýrissamgongu at skapa grundarlag fyri fólkavøkstri. Og tað skal verða annað enn snakk. Tað eru glottar at hóma í teirri semju, sum gjørd er millum samgonguna og Tjóðveldi
st«. Annað evnið hevur heitið »Havnin ella útjaðarin«. Her hevur fyrireikarin fingið Jóannes Jacobsen, Ph.D. í búskaparfrøði, at tosa undir heitinum »tí skulu Føroyar miðsavnast«
landið meira í skatti frá teimum, sum vinna mest. Tann ágóðan áttu kommunurnar á ein ella annan hátt at fingið ágóðan av eisini. Vit kunnu so bara vóna, at samgongan - og andstøðan - nú fáa
