løntakaran minnir tað mest um eina djúpt korrumperaða politiska skipan, har politikarar verja hvør annan upp á skift – fyri at varðveita síni vunnu rættindi.
okkum, at tá hesi flokkar endiliga høvdu meirilutan, so tóku teir av. Men har kom altíð okkurt annað í vegin. Møguleikin var í 1946, undir sjálvstýrislandsstýrinum frá 1963-67 og undir
fund, har trýst uttan iva verður lagt á teir tríggjar »óskikkiligu« tingmenninar, sum so annaðhvørt atkvøða rætt í morgin, ella onkur millumloysn verður funnin, so fólkini í samgonguni
altíð yvir politikarunum, so tá teir spyrja fólkið, so eigur tað sjálvandi at verða bindandi. Annars kundu landsstýrið bara gjørt eina veljarakanning, tað hevði verið nógv bíligari. Og tá tey
samgonguni enn uttanfyri. - Tí lurti eg eisini eftir teimum, sum halda, at vit eiga at síggja tíðina ann. Og tað merkir, at telvingin um fíggjarlógina í heyst verður avgerandi fyri, um Miðflokkurin verður
og Junkarin í barnaróðrinum hjá dreingjum eru heilt suverenir, og tað ber illa til at ímynda sær annað, enn at hesir bátarnir fara at vinna FM við fullum stigatali. Eisini Jallurin í barnaróðrinum hjá
sum heilsølumaður í kjallarahæddini í húsum sínum, seldi skógvar, harraundirklæði, tógv, leikur og annað. Hetta bleiv langa lívsstarv hansara, sum hann røkti til lítar í útvið 40 ár, arbeiðssamur uttan
stuðla gransking og menna Fróðskaparsetrið, men tá gerðirnar skulu vísast í verki, so fær pípan annað ljóð. Roysnið hjá løgmanni kundi júst verið at funnið breiðu semjuna.
eru tingfólk, sum eiga avgerðina, og tað eru bara tingfólk, sum kunnu broyta avgerðina. Alt annað uttanumtos er kávalótir, tí tingfólk vilja kráma sum mest í egnan lumma. Tað eru so nógv
ið undan lágløntu fakfelagsfólkunum í ólukkumát. Eitt er skattalættin til tey ríku, annað er pensjónsskattingin, sum er framd fyri at fíggja skattalættan til tey ríku – og sum nú