sigur Jógvan. Skrivar úrslitini niður Jógvan hevur altíð fylgt væl við í tí politiska orðaskiftinum her á landi ? heilt frá barnaárunum. - Eg minnist at eg, so skjótt eg hevði lært meg at lesa, gleddi meg

sigling. Undirtøkan millum føroyingar var sera stór. Sum eg nevndi, lógu íslendingar eisini fram við, og her ráddi um at vera fyrstir á “bananum”. Óli sigur, at tað eydnaðist felagnum at keypa gomlu Norrønu,

gerst rættiliga skakkur. - Eg sá beinanvegin, at her var okkurt spinnandi galið. Eg var rættiliga skeivur í andlitinum, og vinstra lið hekk og var steindeyð. Her var einki annað at gera enn at fara til lækna

fekk ikki sagt nei. Eg havi ein kærleika fyri felagnum, sum eingin kann taka frá mær. Eg havi spælt her og vart troyggjuna. Eg eri ein, ið arbeiðir fyri felagið. Eg gloymi ikki alt tað, ið vit hava vunnið

ikki samdur í: - Eg haldi, at tey hava altíð verið ótrúliga dugnalig. Eg eri samdur í, at breytin her í Stord er heldur stutt, men flogfelagið hevur altíð gjørt sítt arbeiði til lítar, sigur maðurin sum

sama, sum at gera tað í Danmark ella aðrastaðni. - Tað er eyka ekstremt at gera tað í Føroyum, tí her eru so nógvar brekkur, og haraftrat er nógvur vindur. Um eg hevði gjørt tað í Danmark, so hevði eg

ein fastur partur av summarinum. - Summarfestivalurin er so væl fyriskipaður, skilt á tann hátt, at her er okkurt til øll. Tí dámar mær hann øgiliga væl og so eisini at hitta nógv fólk, sigur Sonja. - Eg

eftir indonesiska fiskimanninum, so kom hann ikki afturíaftur. Framtíðin Sum nevnt í aðrari grein her á síðuni er øll manningin send av landinum, tí teir hava ikki neyðugu arbeiðs- og uppihaldsloyvini

ógvuliga løgið, at eingin í grannalagnum skal hava sæð nakað, tá Anne-Elisabeth Hagen hvarv, tí húsini her liggja so tætt upp at hvørjum øðrum. - Eg fái ilt í búkin av hesum, og eg hopi, at vit fáa at vita [...] at hátíðarhalda dagin. - Eg havi ikki snakkað við hana síðan, men eg havi møtt henni fleiri ferðir her í Lørenskog. Tá vit vóru saman til fermingarveitsluna, vóru vit samdar um at hittast til ein drekkamunn

familjur, fara vit komandi dagarnar at endurgevna nakrar søgur her, sum Sosialurin seinastu árini hevur skrivað um óhugnaligu sjúkuna, krabbamein. Her er tað rennarin Guttorm Sørensen, sum skrivað verður um. [...] og tað hevur tað eisini verið, sigur hann álvarsamur. – Tað besta tú kanst gera fyri teg sjálvan her í lívinum er at røra teg, leggur Guttorm álvarsamur afturat. Gjøgnum alla viðgerðina var kona Guttorm