deyður og hann var væl komin til árs. Hann var ein fittur maður, skemtiligur og eigur enn eitt pláss í hjarta mínum. Hetta var í fyrru helvt av september og sonurin Krisjan í Langagarði, hevði tikið eitt
Breyðbróting. Kl. 18: Evangeliskur fundur. Mikukvøld kl. 20: Bønar- og uppbyggingarmøti. Øll eru hjartaliga vælkomin til hesi møti. Eftir fundirnar bjóða vit ein drekkamunn. Evangeliska
framvegis fleiri av teimum avvarðandi, sum hava ilt við at tosa um tað sum hendi. Tað sker eisini í hjarta at hoyra tey avvarðandi av Stella Argus greiða frá. Tey gleða seg til at fáa mann, pápa, son, brøður
brøður, og eru fleiri teirra nevndir í hesi frásøgn. Ein beiggi Sigtór doyði ungur av einum viðføddum hjartafeili, men hinir blivu allir sjómenn, og skal eg nevna eitt sindur um hvønn teirra: Thorvald var
Kletti, men tá ið tey seinri frættu, at hann ongar eftirstøður átti hjá fólki, tá lætnaðu tey um hjarta og sannaðu eina ferð enn, at Jógvan undir Kletti var eitt hendinga gott menniskja. Nickels undir
lutir. Teir flestu blivu góðir við hálvgamla serlingin, sum var so erligur og bersøgin, men tó hjartaligur í síni stuttligu knortlu-theit. Tók sær av Fríðrik Fríðriksson Hjartagóður var hann! Óivað
komu húskallarnir inn. Teir vóru ílætnir myrka morreyðar troyggir, keppar og føroyskar húgvur - Hjarta í mær sló skjótari, tá teir byrjaðu at spæla, Knappiliga fór lagið yvir í Gekka sangin og Gekkurin
føroyskur tíðindamaður. Leiðin gekk um London, har bíðað varð ein heilan dag eftir rutuflogfari niður í hjarta Afriku. Við so góðari tíð lá væl fyri at fara úr Gatwick inn í sjálvan London bý at stytta sær stundir
Men á bíbliuskúlanum hevði hann eisini hoyrt um tey ónáddu fólkasløgini aðrastaðni í heiminum, og í hjarta hansara byrjaði so spakuliga ein neisti at tendrast at fara út til teirra við gleðiboðskapinum. Tað
gløgga og sjarmerandi menniskjað, sum Krisjan Dahl var. Títt góða lyndi, títt altíð vælviljandi hjarta og títt yvirberandi eygnabrá fara altíð at eiga eitt pláss hjá okkum á blaðnum. Hetta er tí ikki
