sólin úr havinum fór, “marchera” vit til yvirlæknans kantór, í sólskini bjarta, men piprandi hjarta, Gud veit – tað var satt. Yvirsjúkrasysturin, Magnussen, Dahl, har móttøku okkum sera væl, tað fyrsta vit

nýtt at hoyra. Eini parturin tosar um tolsemi, mannarættindi og fólkaræði. Hin tosar um glíðibreytir, Guds vilja og serlóggávu. Jenis hevur greiðastu boðini. - Lóggevið ikki ímóti Gudi! Minnist Sodoma og Gomorra

trúðvirði undan allari samanbering av Victori Danielsen og Søren Kierkegaard, so sum at Victor helt, at Gud førdi pennin, tá ið Bíblian var skrivað. Kierkegaard helt, at Bíblian varð skriva av menniskjum. Soleiðis

alt rættarsamfelagið hvílir á? Símun av Skarði sigur í einum av sínum vøkru sálmum soleiðis: Tann Gud, sum valdar ævum øllum Og mansins dagar hevur talt, Hin sami, sum á Sinai fjøllum Læt ljóða: »Tú skalt

óbrúkiliga havn á Skansabogunum. Nú er so túrurin komin til at gera eina óbrúkiliga havn á Oyrareingjum. Gud viti hvussu leiðslan í Tórshavnar Havn hugsar tá ið teir útbyggja. Vit minnast øll ta tíðina, tá ið

uppskot fram um at skilja sundur menn og kvinnur í herinum fyri at fyribyrgja kynsligan ólevnað í “Guds heri”. Ein røð av politiskum málum, sum restin av Ísrael hatar og elskar at hata. Ikki minst hedo

gerandisdegi hjá sjómonnunum okkara, har "bert er ein fjøl millum teirra og grøv", ið er úr sanginum "Gud signi várt fólk", og sum vit sungu henda seinnapart. Hugsaði hesa løtu, at var verfaðir so frægur,

hevði ikki annað at gera enn at makka rætt. Og fólk høvdu stóra virðing fyri læknanum, hann var næstan gud. - Í dag er nógv øðrvísi. Men eg haldi tað hevur týdning at halda fast við, at bæði starvsfólk og

sum skal gerast sum við lúking. Sámal hevur altíð verið trúgvur kirkjumaður, og hann søkir regluliga Guds hús. Eisini er hann trúfastur í KFUM í Havn. Sámal er ein av veteranum í Svimjhylinum, og her er hann

sum eitt barn og livdi leingi uppá tey upplivilsir tú fekk har. Tær dámdi so væl at verða har, sum Guds orð var at hoyra. Tað var uttan iva tín sterka trúgv, sum helt tær uppi, tí tað var ikki altíð so