merkir heilt einfalt: ”mátin, sum hin einstaki og fjøldin annars velur at nøkta sínar tørvir uppá til likams, sálar, sosialt og andaliga”. Tú kanst eisini kalla tað lívsinnihald, lívsstíl, lívsdygd, og alt

tit ikki, at likam tykkara eru limir Kristusar? Skal eg tá taka limir Kristusar og gera teir til skøkjulimir! Minni enn so! Vita tit ikki, at tann, ið heldur seg til skøkjuna, er eitt likam við henni? Hann

og fertilitet”. Her vísir Else Marie á hvussu føðsla, rørsla og lívsstílur sum heild kann ávirka likam okkara. Bókin vegleiðir lesarin um anatomiina hjá mannfólki og konufólki og hvussu vit kunna ”koma

, barnagørðum, skúlum, ellisheimum og í frítíðini annars. Vit vita, hvussu umráðandi tað er fyri likam og sál at røra seg. Ikki minst at fara út í okkara vøkru náttúru. Hetta er sinnisríkandi í øllum veðri

, barnagørðum, skúlum, ellisheimum og í frítíðini annars. Vit vita, hvussu umráðandi tað er fyri likam og sál at røra seg. Ikki minst fara út í okkara vøkru náttúru. Hetta er sinnisríkandi í øllum veðri

sítt, og Jan skuldi nú gera eitt royndarprent við nýggja litinum. Tað liggur so ómetaliga nógv likamligt arbeiði í steinprenti og steinarnir eru tungir. Hesin steinurin, sum Rannvá arbeiddi við, kom eins

-Miðilin hevur beinleiðis samband við avdeyð, uttan at hava ávirkan á boðberingina. Miðilin stillar sítt likam og sál fram til nýtslu fyri tey, ið vilja koma ígjøgnum frá andaverðini. Ikki ber til at tvinga nakran

minninum aftur. Reyðgulur var himmalin allur, og sólin sum ein appelsin. Slíkt er heilsubót fyri likam og sál. Meðan vakra sjónin stóð, sungu fólk eittnú Føroyar og Lítið yvir Føroya land. Eisini varð

minninum aftur. Reyðgulur var himmalin allur, og sólin sum ein appelsin. Slíkt er heilsubót fyri likam og sál. Meðan vakra sjónin stóð, sungu fólk eittnú Føroyar og Lítið yvir Føroya land. Eisini varð

vitjaði sítt fólk. Ja nógv eru vit, sum minnast tey ríku árini, vit fingu við krossins fót fyri bæði likam sál og anda. Til seinast eitt lítið brot úr einum av møtunum, sum vit høvdu á Gøtueiði. Tað var sunnudagur