fanginum. Páll sat vinstrumegin. Hvat hendir nú? Í útvarpinum vóru hugna­ligir jólasálmar frá eini guds­tænastu – í menniskjum var góður tokki. Klokkan var 11:50. Nú kemur ein mót­koyr­andi bussur, sum [...] eg vildi alla tíð­ina hoyra útvarpið, men før­arin, sum helst var ein skála­maður, royndi at dempa. Guds­tænastan var avbrotin av van­lukkuni. Eg var greið um, at tað stóð illa til við Súsonnu, og væntaði

trýstið av, at ein arvingur helst skal síggja dagsins ljós, verður har frá nú av. - Eg sigi bara, Gud náði hennara skinn, um hon ikki verður við barn, og tað kann nevniliga trýst gera sítt til, at hon

Vit skulu gevast at skjóta hvønn annan. Vit kunnu saktans diskutera innanhýsis, men lat okkum for Guds skyld fara út sum ein maður. Johan Dahl, næstformaður í Sambandsflokkinum, fann stóru stavirnar fram

týdning hava jólini fyri teg? - Fyri meg hava jólini fyrst og fremst tann týdning, at Jesus, sonur Guds, vildi seta seg so lágt, at hann gjørdist menniskja eins og vit - við at lata seg føða inn í hendan

Størsta og besta upplivingin var at síggja tær sexuelt misbrúktu genturnar á barnaheiminum siga, at Gud hevði lært tær at fyrigeva. ­ Torførasta og mest syndarliga upplivingin var tá vit á miðjaru nátt hildu [...] sjálvi, men at tey hava gjørt hetta fyri at hjálpa neyðstøddum børnum, og at alt er gjørt til æru fyri Gud.

uppreisn síni. Dýr er henda náði, tí hon dømir syndina. Náði er hon, tí hon rættvísger syndaran. “Gud hevur gjørt tað guddómliga undrið at hata okkum og kortini elska okkum samstundis," sigur kirkjufaðirin

arbeitt dúgliga til fánýtist. - Eg havi ongar ætlanir at fara úr mínum starvi her. Og so longi sum Gud gevur mær náði til at virka her á staðnum, vil eg verða trúgvur móti honum og kalli hansara, sigur

fram til dómadag. Tað umráðandi er tó at gera nakað gott fyri umhvørvið. Um tú sært náttúruna sum Guds Skapanarverk ella eitt úrslit av einari menning, er veruleikin tann, at vit øll eru sett í heimin

Gevur tú eitt nýggjárslyfti? - Eg gevi einki nýggjárslyfti, men eg havi støðugt eitt mál: At eg við Guds hjálp kann gerast ein betri útgáva av mær sjálvum, sigur Bergur Debes Joensen.

gera fyri at forða sjúkuni, og viðgerð fekst eingin. Hann tók støðuna, sum hon var, og legði alt í Guds hond. Hann tosaði opið um sína sjúku og royndi sum frægast at avgreiða tað hann kundi.” Hann andaðist